به لحاظ آن است كه غالبا آن دختران در خانه پدر خوانده خود پرورش مى يابند] . علّت ذكر اين دو در آيه مزبور ، آن است كه غالبا از زر و سيم براى مال اندوزى استفاده مى شده است ؛ و مشاهدات تاريخى اين را تأييد مى كند .
جمله :
«وَلاَ يُنفِقُونَهَا فِى سَبِيلِ اللَّهِ»
«و آن را در راه خدا انفاق نمى كنند».
در ادامه همان آيه ، و نيز جمله «اين همان است كه براى خود مى اندوختيد» ، و همچنين حكمت نهفته در تحريم زراندوزى ، همگى نشان مى دهند كه مراد از كنز در قرآن ، هر مالِ اندوخته شده اى است . بر اين اساس ، بيش تر مفسران ۱ برآنند كه ذكر طلا و نقره در آيه مزبور از باب غلبه است .
زراندوزى در حديث
با بررسى روايات ذكر شده در اين كتاب ، مى توان احاديث مربوط به تفسير زراندوزى را در سه دسته جاى داد:
۱ . احاديث دال بر اين كه كنز يعنى مطلق مال اندوزى ؛ و حتّى شامل اندوختن يك قيراط نيز مى شود .
۲ . احاديثى كه به روشنى دلالت مى كنند كه زراندوخته شامل مالى است كه زكات آن پرداخت نشده باشد و آن چه زكاتش داده شده باشد ، كنز به شمار نيايد .
۳ . رواياتى كه مقدار معينى از مال را كه ماوراى آن ، زراندوزى محسوب مى شود ، نشان داده اند . اين روايات شامل سه دسته هستند: