۱۳۰۲.امام صادق عليه السلام :جوانى از انصار نزد رسول خدا صلى الله عليه و آله آمد و به وى از نيازمندى شكايت آورد . پيامبر به او فرمود: «ازدواج كن» . جوان مى گويد: «من شرم دارم كه نزد رسول خدا بازگردم» . مردى از انصار نزد او آمد و گفت: «مرا دخترى است خوش سيما» ؛ و آن گاه ، دخترش را به همسرى وى داد . به گفته او ، خداوند وى را گشايش بخشيد . سپس آن جوان نزد پيامبر صلى الله عليه و آله آمد و ماجرا را به وى خبر داد . رسول خدا صلى الله عليه و آلهفرمود: «اى گروه جوانان! بر شما باد به ازدواج» .
۱۳۰۳.امام صادق عليه السلامـ درباره سخن خداى : «و آنان كه [وسيله ]زناشويى نيابند ، بايد خويشتندارى و پاكدامنى پيش گيرند تا خداوند از بخشش خود بى نيازشان گرداند» ـ: ازدواج كنند تا خداى از بخشش خود بى نيازشان فرمايد .
۱۳۰۴.امام صادق عليه السلام :مردى نزد پيامبر صلى الله عليه و آله آمد و به وى از نيازمندى شكايت آورد . فرمود: «ازدواج كن» . او ازدواج كرد و زندگى اش گشايش يافت .
۱۳۰۵.الكافى از عاصم بن حميد:نزد امام صادق عليه السلام بودم كه مردى نزد وى آمد و از نيازمندى شكايت آورد . امام او را به ازدواج فرمان داد . راوى گويد:«چون ازدواج كرد ، نيازمندى اش شدت گرفت» . پس ديگر بار نزد امام صادق عليه السلامآمد و امام حال وى را جويا گشت . گفت: «نيازم شدت گرفته است» . امام فرمود: «از همسرت جدا شو» . [مرد چنين كرد و ] سپس نزد امام آمد . امام حال وى را پرسيد . گفت: «ثروت يافتم و حالم نيكو گشت» . امام فرمود: «من تو را به دو كار فرمان دادم كه خدا به آن ها امر فرموده است . خداوند فرمايد : «و مردان بى زن و زنان بى شوهر را و شايستگان از بندگان و كنيزان خود را به زناشويى دهيد . اگر تنگدست باشند ، خداوند آنان را از بخشش خويش بى نياز مى گرداند ؛ و خدا فراخى بخش و دانا است» و نيز فرمايد: «و اگر جدا شوند ، خداوند هر يك را از گشايش خويش بى نياز مى كند» » .
