۹۵۰.امام باقر عليه السلام :آن گاه كه پيامبر صلى الله عليه و آله به معراج برده شد ، گفت: «پروردگارم! مؤمن نزد تو چه حالى دارد؟» فرمود: « . . . از بندگان مؤمن من كسى است كه جز توانگرى به صلاح او نيست و اگر به حالى جز آن بدارمش ، تباه گردد ؛ و از بندگان مؤمن من كسى است كه جز فقر به صلاح او نيست و اگر به حالى جز آن بدارمش ، تباه شود» .
۹۵۱.امام باقر عليه السلامـ در تفسير اين سخن خداى تعالى: «و بدين گونه برخى از ايشان را به برخى آزموديم » ـ: يعنى توانگران را به فقيران آزموديم تا درنگريم كه با فقيران چگونه همراهى مى كنند و چه سان بخشى از مالشان را كه خداوند واجب فرموده ، بيرون مى سازند ؛ و نيز فقيران را آزموديم تا درنگريم كه چگونه بر فقر خويش و توانگرىِ توانگران صبر مى ورزند .
۹۵۲.امام صادق عليه السلام :هر كس خداوند بر وى منت نهد و گشاده دستى اش دهد ، حجتى كه خدا بر او قرار داده دارايى او است كه چگونه با دهش و بخشش ، از فقيران مواظبت مى كند .
۹۵۳.امام صادق عليه السلام :هيچ بنده اى از دنيا برخوردار نمى شود ، مگر براى عبرت يافتن ؛ و هيچ بنده اى از آن بى بهره نگردد ، مگر براى آزموده شدن .
۹۵۴.امام صادق عليه السلامـ در تفسير اين سخن خداى تعالى: «و اگر خداوند روزى را براى بندگانش گشاده مى ساخت ، هر آينه ايشان در زمين تجاوزگرى مى كردند .» ـ: اگر خدا چنين مى كرد ، آنان بى ترديد چنان مى كردند ؛ ليكن برخى از ايشان را به برخى ديگر نيازمند ساخت و بدين سان به بندگى شان واداشت ؛ و اگر همه را توانگر مى ساخت ، هر آينه در زمين تجاوزگرى مى كردند .
