۹۳۵.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :هر گاه كسى را ديديد كه خدا فقر و بيمارى را بر وى وارد فرموده ، [بدانيد كه] هر آينه خداى تعالى مى خواهد با وى صفا ورزد .

۹۳۶.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :همانا هرگاه مؤمن به گناهان دست يازد و بدان ها گرفتار گردد ، به فقر مبتلا خواهد شد .

۹۳۷.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :خداوند مى فرمايد: «بسا كه دوست مؤمنم از من توانگرى خواهد ، اما من به وى فقر دهم ؛ كه اگر توانگرى اش دهم ، براى او شر است . و بسا كه دوست مؤمنم از من فقر خواهد ، اما من به وى توانگرى دهم ؛ كه اگر فقرش دهم ، براى او شر است» .

۹۳۸.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :خداى خجسته و بلندپايه فرموده است: « . . .همانا از بندگان مؤمن من كسى است كه ايمانش جز با فقر سامان نيابد ؛ و اگر توانگرش سازم ، همين او را به فساد كشاند» .

۹۳۹.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :جبرئيل نزد من آمد و گفت: «اى محمّد! پروردگارت بر تو درود مى فرستد و مى فرمايد : «همانا از بندگان من كسى است كه ايمانش جز با توانگرى سامان نيابد ؛ و اگر فقيرش سازم ، كافر گردد ؛ و نيز از بندگان من كسى است كه ايمانش جز با فقر سامان نيابد ؛ و اگر توانگرش سازم ، كافر گردد» .

۹۴۰.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :خداوند فرموده است : «هر آينه از بندگان مؤمن من كسانى هستند كه كار دينشان برايشان به سامان نيايد جز به اين كه در فقر و تنگدستى و بيمارى به سر برند ؛ پس ايشان را به فقر و تنگدستى و بيمارى مبتلا مى كنم تا بدين سان كار دينشان برايشان سامان يابد ؛ و من آگاه ترم كه كار دين بندگان مؤمنم به چه چيز سامان يابد» .

۹۳۵.عنه صلى الله عليه و آله :إذا رَأَيتُمُ الرَّجُلَ ألَمَّ اللّهُ بِهِ الفَقرَ وَالمَرَضَ ؛ فَإِنَّ اللّهَ تَعالى يُريدُ أن يُصافِيَهُ . ^۱

۹۳۶.عنه صلى الله عليه و آله :إنَّ المُؤمِنَ إذا قارَفَ الذُّنوبَ وَابتُلِيَ بِهَا ، ابتُلِيَ بِالفَقرِ . ^۲

۹۳۷.عنه صلى الله عليه و آله :يَقولُ اللّهُ عز و جل : ... رُبَّما سَأَلَني وَلِيِّيَ المُؤمِنُ الغِنى فَأَصرِفُهُ إلَى الفَقرِ ، ولَو صَرَفتُهُ إلَى الغِنى لَكانَ شَرّا لَهُ ؛ ورُبَّما سَأَلَني وَلِيِّيَ المُؤمِنُ الفَقرَ فَأَصرِفُهُ إلَى الغِنى ولَو صَرَفتُهُ إلَى الفَقرِ لَكانَ شَرّا لَهُ . ^۳

۹۳۸.عنه صلى الله عليه و آله :قالَ اللّهُ ـ تَبارَكَ وتَعالى ـ : ... إنَّ مِن عِبادِيَ المُؤمِنينَ لَمَن لَم يَصلُح إيمانُهُ إلاّ بِالفَقرِ ، ولَو أغنَيتُهُ لَأَفسَدَهُ ذلِكَ . ^۴

۹۳۹.عنه صلى الله عليه و آله :أتاني جَبرَئيلُ فَقالَ : يا مُحَمَّدُ ، رَبُّكَ يَقرَأُ عَلَيكَ السَّلامَ ويَقولُ : إنَّ مِن عِبادي مَن لا يَصلُحُ إيمانُهُ إلاّ بِالغِنى ، ولَو أفقَرتُهُ لَكَفَرَ ؛ وإنَّ مِن عِبادي مَن لا يَصلُحُ إيمانُهُ إلاّ بِالفَقرِ ، ولَو أغنَيتُهُ لَكَفَرَ . ^۵

۹۴۰.عنه صلى الله عليه و آله :قالَ اللّهُ عز و جل : ... إنَّ مِن عِبادِيَ المُؤمِنينَ لَعِبادا لا يَصلُحُ لَهُم أمرُ دينِهِم إلاّ بِالفاقَةِ وَالمَسكَنَةِ وَالسُّقمِ في أبدانِهِم ، فَأَبلوهُم بِالفاقَةِ وَالمَسكَنَةِ وَالسُّقمِ فَيَصلُحُ عَلَيهِم أمرُ دينِهِم ، وأنَا أعلَمُ بِما يَصلُحُ عَلَيهِ أمرُ دينِ عِبادِيَ المُؤمِنينَ . ^۶