۱۴۵۴.امام على عليه السلام :ناسپاسى ، نعمت ها را سلب مى كند .
۱۴۵۵.امام على عليه السلام :كفران نعمت ، آن را نابود مى كند .
۱۴۵۶.امام على عليه السلام :ناسپاسى ، سبب نابودى نعمت ها است .
۱۴۵۷.امام على عليه السلام :اگر حقوق خدا در نعمت ها ادا نشود و در شكرگزارى شان كوتاهى گردد ، آن نعمت ها ستانده مى شوند .
۱۴۵۸.امام صادق عليه السلام :همانا گروهى بودند كه چندان روزى شان گشايش يافت كه طغيان كردند و چون سنگ را [براى طهارت] خشن يافتند ، به نان روى آورده ، آن را به شكل سنگ ساخته ، در طهارتگاه هاشان نهادند . پس خداوند به خشكسالى گرفتارشان فرمود و آنان به غذاهاشان روى آورده ، آن را در انبارها گرد آوردند ؛ اما خداوند آفتى در انبارهاشان افكند ، چندان كه به همان چيزها كه در طهارتگاه هاشان براى نظافت خويش به كار مى بردند ، نيازمند شدند ، بدين سان كه آن را مى شستند و مى خوردند .
۱۴۵۹.الكافى از عمرو بن شمر :از امام صادق عليه السلام شنيدم كه فرمود: «من چندان انگشتانم را كه نانْ خورش بر آن است ، مى ليسم كه بيم دارم خدمتكارم مرا ببيند و گمان كند كه از گرسنگى چنين مى كنم . اما چنين نيست ؛ بلكه گروهى بر كناره رودى بودند كه نعمت بسيار يافته بودند و به مغز گندم روى آورده ، براى تمسخر آن را به شكل نان درآوردند و با آن كودكانشان را طهارت مى دادند ؛ تا آن جا كه كوهى بزرگ از آن ها گرد آمد . مردى صالح بر ايشان برگذشت و ديد كه زنى با فرزندش چنان مى كند . به آنان گفت: واى بر شما! از خداى بپرهيزيد و نعمت خدا بر خويش را دگرگون مسازيد . آن زن گفت: گويى ما را از گرسنگى بيم مى دهى! تا زمانى كه رود ما جريان دارد ، از گرسنگى بيمى نداريم . پس خداوند ناخشنود گشت و آب آن رود را كم كرد و بارش آسمان و رويش زمين را از ايشان بازداشت . پس به همان كوهِ [نجاست ]نيازمند شدند ، چندان كه همان ميانشان با سنجش تقسيم مى گشت» .
