حديث:
۸۸۳.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :همانا خداوند خجسته و بزرگ روزى ها را ميان آفريدگانش به حلال تقسيم فرموده و نه به حرام . پس هر كس كه تقواى خدا را پيشه كند و صبور باشد ، خدا از روزى حلالش به وى عطا فرمايد و آن كس كه پرده پوشيدهْ بر دِرَد و شتاب ورزد ، خدا به غير حلالش وى را گرفتار سازد ؛ روزى حلالش از او بريده شود و روز قيامت به همان محاسبه گردد .
۸۸۴.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :هيچ سارقى جز از آن چه به حساب روزى اش نوشته شده ، دزدى نمى كند .
۸۸۵.تفسير العيّاشي از اسماعيل بن كثيرـ در روايتى كه به پيامبر نسبت داده است ـ: چون اين آيه نازل شد : «و خداى را از فضلش بجوييد» ، ياران پيامبر گفتند : «اين فضل چيست؟ چه كس از شما اين را از وى مى پرسد؟» على بن ابى طالب عليه السلامفرمود : «من از وى مى پرسم» . پس از او پرسيد كه اين فضل چيست . پيامبر فرمود : «هر آينه خداوند آفريدگانش را آفريد و روزى هاى حلال را ميان ايشان تقسيم فرمود و روزى حرام را در معرض ديدشان نهاد . هر كس به حرام روى آورد ، به همان اندازه كه مرتكب حرام شده ، از حلالش كاسته و به پايش نوشته مى شود» .
۸۸۶.ربيع الابرار :على عليه السلام به مسجد درآمد و به مردى فرمود : «استر مرا نگاه دار!» آن مرد افسار استر را باز كرد و با خود برد . على بيرون آمد ، حال آن كه دو درهم در كف داشت تا به وى پاداش دهد . ديد كه استر رها شده است . بر آن سوار گشت و رهسپار شد . سپس به خادم خويش دو درهم داد تا با آن افسارى بخرد . خادم همان افسار را در بازار يافت كه آن دزد به دو درهم فروخته بود . پس دو درهم داد و آن را باز گرفت .
آن گاه على فرمود : «همانا بنده با دست كشيدن از صبر ، خود را از روزى حلال محروم مى كند و بيش از روزى اى كه برايش تقدير شده ، به دست نمى آورد» .
