گذشته از این هدف، فوایدی نیز برای پاسخ گویی به شبهات می‌توان برشمرد. از جمله این که در مقام پاسخ گویی به شبهه‌ای که نسبت به آموزه دینی وارد شده، ابعاد جدیدی از آن آموزه برای مردم بیان میشود و فهم مخاطبان نسبت به اعتقاد مورد بحث بیشتر میشود. همچنین متکلم در ضمن پاسخ گویی ممکن است استدلال‌های جدیدی در موضوع بحث بیابد. همان طور که چنین اتفاقی در پاسخ به شبهه ابن کمونه در تاریخ کلام رخ داده است.
یکی از فواید پاسخ گویی به شبهات این است که ممکن است در ضمن این کار متکلم و نیز مردم به برخی آموزه های اعتقادی که قبلاً به آنها توجه نداشتند توجه کنند و مباحث جدیدی در علم کلام مطرح شود.
همچنین از فواید پاسخ به شبهات، تقویت ذهنی متکلم و توانمند شدن برای پاسخ به شبهات مشابه است.
شرایط پاسخ به شبهه
الف. شرایط پاسخ به شبهه با توجه به پاسخ‌گو
۱. شناخت عقاید دینی: اولین شرط برای پاسخ به شبهات اعتقادی، شناخت کامل پاسخ‌گو نسبت به عقاید دینی است. شناخت عمیق اعتقادات دینی از تزلزل و آشفتگی عقاید و افکار متکلم در مواجهه با انبوه شبهات جلوگیری می‌کند. متکلم ممکن است با شبهات پیچیده‌ای برخورد کند که اگر از معرفت عمیق دینی برخوردار نباشد، احتمال لغزش خودش نیز وجود دارد. امام صادق علیه السلام در یکی از سخنان گهربارشان به این مسأله توجه داده‌اند :
لا خیر فیمن لا یتفقه من اصحابنا ان الرجل منهم اذا لم یستغن بفقهه احتاج الیهم فاذا احتاج الیهم أدخلوه فی باب ضلالتهم و هو لا یعلم؛۱هر کسی از اصحاب ما که از نظر فهم عمیق دینی بی نیاز نباشد، به دیگران نیاز پیدا می‌کند و وقتی به آنها نیازمند شد، او را در گمراهی خویش وارد می‌کنند؛ در حالی که خودش بی‌خبر است.
