در روش‌شناسی علم کلام، به دنبال این مطلب باید بودکه پس از چه نوع معرفتی می توان و باید به محتوای آن معرفت اعتقاد ورزید و از آن دفاع کرد: معرفت عقلی، معرفت نقلی، معرفت یقینی، معرفت ظنی؛ و هریک در چه حوزه‌هایی از کلام و با چه شرایطی. معرفتی که پس از حصول آن باید به محتوایش معتقد شد معرفت همراه با حجت است و قدر متیقن حجیت، منجزیت و معذریت است. هر چند بعید نیست دلیل معتبر، تعبداً در حکم علم دانسته شود و به مبنای طریقیت اخذ شود.
