(بينشافزا و ياد آور است براى هر بنده توبهكارى)
۱ - ۲ / ۲۳
حكمت ، حكيم (فرزانه)
(و نعمت خدا را بر خود به ياد آوريد و [بخصوص] آيات و حكمتى را كه براى شما نازل كرده است و به [وسيله] آن شما را اندرز مىدهد)
(حكمت رسا[ ى حق، اين بود]؛ ليكن هشدارها سودى نداشتند)
(و آنچه را كه از آيات خدا و حكمت (سخنان خردمندانه) در خانههاى شما خوانده مىشود ، ياد كنيد . به راستى كه خداوند، همواره ريزبين و آگاه است)
(سوگند به قرآن حكمتآميز!)
(اينها ، آيات كتاب حكمتآميز است)
(و همانا كه آن ، در كتاب اصلى (لوح محفوظ)، در نزد ما، سختْ والا و حكمتآميز است)
(اينها آيات و ياد آورِ حكمتآميزى است كه ما بر تو مىخوانيم)
۱ / ۲ - ۲۴
حُكم (فرمان / حكمت)
(و بدين سان ، آن (قرآن) را فرمانى (/ حكمتى) روشن ، فرو فرستاديم ، و اگر پس از دانشى كه به تو رسيده است، از خواستههاى آنان پيروى كنى، در برابر خدا، هيچ دوست و حمايتگرى نخواهى يافت)
