۱ / ۲ - ۶
صِدق (راستى) ، عدل
(و كلمه پروردگارت به راستى و داد ، سرانجام گرفته است و هيچ تغيير دهندهاى براى كلمات او نيست ، و او شنواى داناست)
۱ / ۲ - ۷
قول (گفتار) ، قول فصل (حرف آخر)
قرآن
(و به راستى ، اين گفتار را براى آنان ، پى در پى و به هم پيوسته ، فرو فرستاديم . اميد كه يادآور شوند )
(در حقيقت ، آن (قرآن) ، گفتارى جداساز [و نهايى] است)
ر . ك : ص ۵۳ (فصل يكم : ويژگىهاى قرآن / كلام اللَّه «سخن خدا» ، كلماته «سخنان خدا») .
اعراف : آيه ۵۲ ، فصّلت : آيه ۳ ، هود : آيه ۱ .
حديث
۳۵.پيامبر خدا صلى اللَّه عليه و آله : هر گاه فتنهها ، همچون پارههاى شب تار ، شما را در ميان گرفتند ، به قرآن ، چنگ در زنيد ... ؛ زيرا كتابى است كه در آن ، تفصيل (بيان جزئيات) و روشنگرى و تحصيل [حقايق] است ، و قاطع [ و جدّى ]است و شوخى نيست .
۳۶.امام على عليه السلام - پس از آن كه به بهشت بر انگيخت و از دوزخ ترساند -:اين، جايگاه كسى است كه از پروردگارش بترسد و از نفس خويش بر حذر باشد و آن [نيز] كيفر كسى است كه معصيت پروردگارش نمايد و نفس [شيطانى] او، نافرمانى آفريدگارش را برايش تزيين كند . اين ، كلامى است قاطع و انكارناپذير و حكمى بر پايه عدل و بهترين سخنى است كه [از خدا و پيامبرش] گرفته شده و برترين پندى است كه [در قرآن] بِدان تصريح شده و از سوى پروردگار ستوده، نازل شده است .
