۲۷۲.تفسير القمّى: سخن او كه: (پروردگار شما ، آن خدايى است كه آسمانها و زمين را در شش روز آفريد؛ سپس بر عرش [ جهاندارى ] ، استيلا يافت)، اين در آغاز آفرينش بود . خداوند - تبارك و تعالى - ، هوا را آفريد و سپس قلم را خلق كرد و به او فرمود : «بنويس» . گفت : چه بنويسم؟ فرمود: «آنچه را هستى ، به خود مىگيرد» .
سپس تاريكى را از هوا آفريد و نور را از هوا، و آب را از هوا، و عرش را از هوا، و سِتَرون را از هوا - و آن ، بادى سخت و شديد است - و آتش را از هوا آفريد و همه مخلوقات ديگر را از اين شش چيزى كه از هوا آفريده شدند، خلق كرد.
۲۷۳.امام حسين عليه السلام: على بن ابى طالب عليه السلام ، در مسجد جامع كوفه بود كه مردى از اهالى شام برخاست و گفت: اى امير مؤمنان ! در باره چند چيز از تو سؤال دارم .
فرمود: «براى دانستن ، بپرس ؛ ولى براى گير انداختن ، مپرس».
نگاههاى مردم ، جلب گرديد . مرد شامى گفت: مرا از نخستين چيزى كه خداوند متعال آفريد ، خبر ده .
فرمود: «نور را آفريد» . گفت: پس آسمانها را از چه آفريد؟
فرمود: «از بخار آب» . گفت: زمين را از چه آفريد؟
فرمود: «از كفِ آب» . گفت: كوهها را از چه آفريد؟
فرمود: «از امواج [آب]» .
