(و در زمين ، كوههايى استوار افكند تا شما را نجنبانَد)
حديث ۱
۲۵۰.امام على عليه السلام : [خداوند ،] زمين را ايجاد كرد و آن را [در جا و مدار خود] نگه داشت ، بى هيچ اشتغالى ، و آن را استوار ساخت ، امّا نه بر قرارگاهى .
۲۵۱.امام على عليه السلام - در چگونگى زمين و گسترانيدن آن بر روى آب -:و زمين [و خشكى] ، گسترش يافته ، در ميان آن درياى موّاج ، آرام گرفت .
۲۵۲.امام على عليه السلام - در باره آغاز آفرينش زمين -:تكانهاى زمين را به وسيله صخرههاى استوار و كوههاى سر به فلك كشيده ستيغ افراشته ، تعديل كرد و به سبب فرو رفتن كوهها در قطعات و اعماق پوسته زمين و نفوذ آنها در حفرهها و شكافهاى پهناور زمين و سوار شدن آنها بر گردنهاى دشتها و پستىهاى زمين ، جنبش و تكانِش زمين ، آرام گرفت .
۲۵۳.امام على عليه السلام - در باره شگفتى آفرينش گيتى و در وصف كوهها -:و پايههاى آنها (كوهها) را در دلِ زمينهاى اطرافشان و جاى جاى آن - كه بايد - فرو بُرد و قلّههاى آنها را افراشته ساخت و ستيغهايشان را دراز گردانيد و آنها را تكيهگاه زمين ، قرار داد و به سان ميخ ، آنها را در زمين كوبيد . پس ، زمين از جنب و جوش ، باز ايستاد ( / در عين متحرّك بودن ، آرام گرفت) تا ساكنان خويش را نلرزانَد ، يا بار خود را در كام خويش ، فرو ببَرَد ، يا از جاى خويش ، حركت نكند .