95
پرتوی از تفسیر اهل بیت علیهم السلام (مبانی و روش) جلد دوم

الهى را زیر پوشش و در هر سوره، ظهورى خاص دارد، و هم سخن از «رحمت رحمانیّه» است که همه صفات خداى سبحان زیر پوشش آن است و در هر مظهرى با اسمى خاص، ظهور مى‏کند. در سوره‏هایى که محتوایى مهرآمیز دارند و اوصاف جمالى خداوند را مطرح مى‏کنند، در چهره «جمال»، و در سوره‏هایى که مضامینى قهرآمیز دارند و غضب الهى را بازگو مى‏کنند، در چهره «جلال»، تجلّى مى‏کند۱ و از این رو، برخى گفته‏اند: کلمه «الرحمٰن» نیز همانند کلمه «اللّٰه‏»، اسم اعظم است. بنا بر این، تفسیر «بسم اللّٰه‏...» به اختلاف سوره‏ها متفاوت است.۲

به نظر مى‏رسد هر چند این بیان مى‏تواند قرینه‏اى براى تفاوت معنا در «بسمله»‏هاى آغاز سوره‏ها باشد و برخى از روایات۳ هم این مدّعا را تأیید مى‏کنند، ولی براى اثبات قاطع تغایر معنایى میان آنها کافى نیست.

افزون بر این، فرضِ تغایر معنایى آنها، در واقع براى ما قابل تبیین نیست و صِرف احتمال هم در عمل، کاربردى ندارد.

ارزيابى ترجمه‏هاى «بسمله» به فارسی

مترجمان، آیه شریف (بِسْمِ ٱللّٰهِ ٱلْرَّحْمٰنِ ٱلرَّحِیمِ) را به گونه‏هاى مختلفى به فارسى ترجمه کرده‏اند، چنان که در سایر زبان‏ها نیز ترجمه‏هاى مختلفى براى آن مطرح

1.. بنا بر این، عدم ذکر «بسم اللّٰه‏» در آغاز سورۀ توبه، براى آن نیست که محتواى آن سوره با «بسم اللّٰه‏» ناسازگار و هماهنگ است؛ زیرا بر اساس این توجیه، آیۀ (بِسْمِ ٱللّٰهِ ٱلْرَّحْمٰنِ ٱلرَّحِيمِ) با سورۀ مَسَد تبّت نیز ناهماهنگ است؛ بلکه احتمالاً از آن روست که سورۀ توبه، ادامۀ سورۀ انفال است و اگر سورۀ مستقلّى مى‏بود، با آیۀ (بِسْمِ ٱللّٰهِ ٱلْرَّحْمٰنِ ٱلرَّحِيمِ) ناهماهنگ نبود. در قرآن کریم، برخى آیات با قهر آغاز مى‏شوند و با مهر پایان مى‏پذیرند، مانند: (فَقُطِعَ دٰابِرُ ٱلْقَوْمِ ٱلَّذِينَ ظَلَمُوا وَ ٱلْحَمْدُ لِلّٰهِ رَبِّ ٱلْعٰالَمِينَ) (انعام: آیۀ ۴۵) و این قهر و مهر، هماهنگ اند؛ زیرا قهر بر ظالم، همان مهر به مظلوم است و این قهر، از مصادیق و مظاهر رحمت مطلق خداى سبحان است.

2.. تسنیم: ج۱ ص۲۹۰ ـ ۲۹۱.

3.. ر. ک: أسباب نزول القرآن: ص۲۱ ح۱۸.


پرتوی از تفسیر اهل بیت علیهم السلام (مبانی و روش) جلد دوم
94

مبحث پنجم: تفاوت معناى «بسمله» در سوره‏ها

برخى از مفسّران بر این باورند که معناى آیه شریف (بِسْمِ ٱللّٰهِ ٱلْرَّحْمٰنِ ٱلرَّحِیمِ) در سوره‏هاى مختلف، متفاوت است و به عبارتى «بسمله» در آغاز سوره‏ها، مشترک لفظى است. پس، از نظر معنایى میان آنها تغایر وجود دارد:

۰.اختلاف معنوى و اشتراک لفظى آیات (بِسْمِ ٱللّٰهِ ٱلْرَّحْمٰنِ ٱلرَّحِیمِ)، از آن روست که «بسم اللّٰه» مربوط به هر سوره، جزئى از آن سوره و با محتواى آن، هماهنگ و به منزله عنوان و تابلوى آن سوره است و چون مضامین و معارف سوره‏هاى قرآن با یکدیگر متفاوت است، معناى «بسم اللّٰه‏» نیز در سوره‏ها مختلف خواهد بود و در هر سوره، درجه‏اى از درجات و شأنى از شئون الوهیّت خداى سبحان و رحمانیّت و رحیمیّت او را بازگو مى‏کند و از این جهت، همانند اسماى خداوند در پایان آیات است که با محتواى آیات، هماهنگ و به منزله برهانى برای محتواى آن است. بر این اساس، اگر محتواى سوره‏اى به خوبى تبیین شود، تفسیر «بسم اللّهِ» آن سوره نیز روشن خواهد شد.

۰.توضیح، این که: در آیه شریف (بِسْمِ ٱللّٰهِ ٱلْرَّحْمٰنِ ٱلرَّحِیمِ)، هم سخن از «اللّٰه‏» است که اسم جامع و اعظم خداى سبحان است و سایر اسماى حسناى

  • نام منبع :
    پرتوی از تفسیر اهل بیت علیهم السلام (مبانی و روش) جلد دوم
    سایر پدیدآورندگان :
    عبدالهادي مسعودي، سيّد محمّدکاظم طباطبايي،
    تعداد جلد :
    3
    ناشر :
    انتشارات بنیاد پژوهش های اسلامی آستان قدس رضوی
    محل نشر :
    مشهد
    تاریخ انتشار :
    1398/01/01
    نوبت چاپ :
    اول
تعداد بازدید : 1922
صفحه از 687
پرینت  ارسال به