الهى را زیر پوشش و در هر سوره، ظهورى خاص دارد، و هم سخن از «رحمت رحمانیّه» است که همه صفات خداى سبحان زیر پوشش آن است و در هر مظهرى با اسمى خاص، ظهور مىکند. در سورههایى که محتوایى مهرآمیز دارند و اوصاف جمالى خداوند را مطرح مىکنند، در چهره «جمال»، و در سورههایى که مضامینى قهرآمیز دارند و غضب الهى را بازگو مىکنند، در چهره «جلال»، تجلّى مىکند۱ و از این رو، برخى گفتهاند: کلمه «الرحمٰن» نیز همانند کلمه «اللّٰه»، اسم اعظم است. بنا بر این، تفسیر «بسم اللّٰه...» به اختلاف سورهها متفاوت است.۲
به نظر مىرسد هر چند این بیان مىتواند قرینهاى براى تفاوت معنا در «بسمله»هاى آغاز سورهها باشد و برخى از روایات۳ هم این مدّعا را تأیید مىکنند، ولی براى اثبات قاطع تغایر معنایى میان آنها کافى نیست.
افزون بر این، فرضِ تغایر معنایى آنها، در واقع براى ما قابل تبیین نیست و صِرف احتمال هم در عمل، کاربردى ندارد.
ارزيابى ترجمههاى «بسمله» به فارسی
مترجمان، آیه شریف (بِسْمِ ٱللّٰهِ ٱلْرَّحْمٰنِ ٱلرَّحِیمِ) را به گونههاى مختلفى به فارسى ترجمه کردهاند، چنان که در سایر زبانها نیز ترجمههاى مختلفى براى آن مطرح
1.. بنا بر این، عدم ذکر «بسم اللّٰه» در آغاز سورۀ توبه، براى آن نیست که محتواى آن سوره با «بسم اللّٰه» ناسازگار و هماهنگ است؛ زیرا بر اساس این توجیه، آیۀ (بِسْمِ ٱللّٰهِ ٱلْرَّحْمٰنِ ٱلرَّحِيمِ) با سورۀ مَسَد تبّت نیز ناهماهنگ است؛ بلکه احتمالاً از آن روست که سورۀ توبه، ادامۀ سورۀ انفال است و اگر سورۀ مستقلّى مىبود، با آیۀ (بِسْمِ ٱللّٰهِ ٱلْرَّحْمٰنِ ٱلرَّحِيمِ) ناهماهنگ نبود. در قرآن کریم، برخى آیات با قهر آغاز مىشوند و با مهر پایان مىپذیرند، مانند: (فَقُطِعَ دٰابِرُ ٱلْقَوْمِ ٱلَّذِينَ ظَلَمُوا وَ ٱلْحَمْدُ لِلّٰهِ رَبِّ ٱلْعٰالَمِينَ) (انعام: آیۀ ۴۵) و این قهر و مهر، هماهنگ اند؛ زیرا قهر بر ظالم، همان مهر به مظلوم است و این قهر، از مصادیق و مظاهر رحمت مطلق خداى سبحان است.
2.. تسنیم: ج۱ ص۲۹۰ ـ ۲۹۱.
3.. ر. ک: أسباب نزول القرآن: ص۲۱ ح۱۸.