۳. بنیادِ همه مهربانیها
رحمت الهى، مبدأ همه رحمتهاست، بدین معنا که مهربانى همه آفریدهها، ریشه در مهربانى آفریدگار دارد و بدین جهت، او را «أرحم الراحمین» و «خیر الراحمین» مىخوانند. احادیث فراوانى بر این نکته تأکید دارند، از جمله در حدیثى قدسى آمده است که خداوند متعال، خطاب به موسى علیه السلام فرمود:
۰.أتَدری ما بَلَغتُ بِرَحمَتی إِیّاکَ؟
۰.آیا مىدانى من چه قدر به تو مهربانم؟
موسى علیه السلام گفت: تو از پدرم و مادرم نسبت به من مهربانترى!
خداوند متعال فرمود:
۰.یا موسیٰ! وَ إنَّما رَحِمَتکَ اُمُّکَ لِفَضلِ رَحمَتی؛ فَأَنَا الَّذی رَقَّقتُها عَلَیکَ، وَ طَیَّبتُ قَلبَها لِتَترُکَ طَیِّبَ وَسَنِها لِتَربِیَّتِکَ، وَ لَو لَم أفعَل ذٰلِکَ بِها لَكانَت هِیَ وَ سائِرُ النِّساءِ سَواءً.۱
۰.اى موسى! مادرت از فزونى رحمت من، بر تو رحمت آورْد. من او را به تو مهربان ساختم و براى او دلپذیر کردم که خوابِ خوش خود را براى پرورش تو رها کند و اگر آن کار را با او نمىکردم، او و سایر زنان [در مهرورزى به تو] یکسان بودند.
در روایتى دیگر از امام على علیه السلام نقل شده که در سجده خطاب به خداوند گفت:
۰.یا مُنشِئَ البَرَكاتِ مِن مَواضِعِها، وَ مُرسِلَ الرَّحمَةِ مِن مَعادِنِها!۲
۰.اى پدید آورنده برکتها از جایگاههایش و فرستنده رحمت از سرچشمههایش!
در روایتى دیگر از پیامبر خدا صلی الله علیه و آله آمده است:
