إِنَّهُ لَیسَ مِن أَحَدٍ یَدعو - إِلَى أَن یَخرُجَ الدَّجَّالُ - إِلّا سَیَجِدُ مَن یُبایِعُهُ‏.^۱

۰.تا هنگام خروج دجّال، هیچ کس نیست که مردم را دعوت کند، مگر این که به زودى، افرادى را مى‏یابد که [دعوت او را می‏پذیرند و] با او بیعت می‏کنند.

۳. تحریف ادیان آسمانی

یکی از ابرازهای بسیار مؤثّر و کارآمد اضلال، تحریف ادیان آسمانی است. این شیوه، به دلیل ظاهر فریبنده آن، بیش از مذاهب ساختگی کاربرد دارد و به همین جهت در طول تاریخ، فریبکاران به شدّت از آن بهره برده‏اند. خطر تحریف ادیان آسمانی، بسیار فراتر از خطر دین‏تراشی است، تا جایی که می‏توان گفت: اکثر گم‏راهان در طول تاریخ از این طریق، منحرف شده‏اند.

رهبرانِ دینی فاسد یهودی، در بهره‏گیری از این شیوه، گوی سبقت را از دیگران ربوده‏اند. از این رو، قرآن کریم در باره این توطئه خطرناک آنها، بارها^۲ هشدار داده است. از جمله می‏فرماید:

۰.(فَبِمَا نَقْضِهِم مِّیثَٰقَهُمْ لَعَنَّاهُمْ وَجَعَلْنَا قُلُوبَهُمْ قَاسِیَةً یُحَرِّفُونَ ٱلْكَلِمَ عَن مَّوَاضِعِهِ وَنَسُوا حَظًّا مِّمَّا ذُكِّرُوا بِهِ‏ وَلَا تَزَالُ تَطَّلِعُ عَلَىٰ خَائِنَةٍ مِّنْهُمْ إِلَّا قَلِیلاً مِّنْهُمْ فَاعْفُ عَنْهُمْ وَٱصْفَحْ إِنَّ ٱللهَ یُحِبُّ ٱلْمُحْسِنِینَ.^۳

۰.پس به سبب شکستن پیمانشان آنان را لعنت کردیم و دل‏هایشان را سخت گردانیدیم. سخن را از جایگاه‏هاى آن مى‏گردانند (تحریف مى‏کنند) و بهره‏اى را از آنچه به آن پند داده شدند، فراموش کردند و همواره بر خیانتى از آنان آگاه مى‏شوى، مگر اندکى از ایشان. پس از آنان در گذر و چشم بپوش، که خداوند، نیکوکاران را دوست دارد).

گفتنی است که تحریف ادیان آسمانی نیز شیوه‏های گوناگونی داشته که همه

در روزگاران پیشین، مردى بود که دنیا را از راه حلال جُست و بِدان دست نیافت. از راه حرام آن را جُست، باز هم بِدان نرسید. پس شیطان نزد او آمد و گفت:‏ اى مرد! تو دنیا را از راه حلال جُستى و بر آن دست نیافتى. سپس از راه حرام، آن را جُستى و باز هم به آن نرسیدى. اینک، آیا تو را به کارى ره‏نمون نشوم که بدان، به دنیا و ثروت بسیار دست‏ یابی و پیروانت فراوان شوند؟

۰.مرد گفت: چرا.

۰.شیطان گفت: دینى بساز و مردم را به آن فرا خوان.

۰.او چنین کرد و مردم، دعوتش را پذیرفتند و او را فرمان بُردند و بدین‏ سان، به دنیا [و ثروت] دست یافت. سپس با خود اندیشید و گفت: من چه کردم؟! دینى بر ساختم و مردم را بِدان فرا خواندم و اکنون، راه توبه‏اى را براى خویش نمی‏بینم، جز آن که نزد هر آن که دعوتش کردم، بروم و او را از بدعتم برگردانم.

۰.پس نزد پیروانش می‏رفت و می‏گفت: «آنچه شما را بِدان خواندم، باطل است. من، آن را بدعت نهاده‏ام»؛ امّا پیروانش می‏گفتند: دروغ می‏گویى. این دین، حق است؛ امّا تو در دین خود، شک کرده‏اى و از آن، برگشته‏اى!

۰.چون چنین دید، زنجیرى بر گرفت و یک سرِ آن را به جایى میخکوب کرد و سرِ دیگرش را به گردن خود بست و گفت: «آن را باز نمی‏کنم تا این که خداوند، توبه‏ام را بپذیرد»؛ ولی خداوند عز و جل به پیامبرى از پیامبران وحى فرمود که: «به فلان کس بگو: به عزّت و جلالم سوگند، اگر مرا چندان بخوانى که بندهاى بدنت از هم بگسلد، دعایت را مستجاب نخواهم کرد، مگر این که کسانى را هم که با بدعت تو از دنیا رفته‏اند، برگردانى تا از آن، دست بردارند».

در جهانِ امروز نیز شیّادان و فریبکاران دنیاطلب به شدّت از این شیوه بهره‏برداری می‏کنند. انواع بی‏شمار نحله‏های مختلف، آیین‏های رنگارنگ و عرفان‏های نوظهور، شاهد صحّت این مدّعایند. نکته شایان توجّه این ‏که: همه آیین‏های ساختگی، هوادار و پیرو دارند. در روایتی از امام باقر علیه السلام آمده که می‏فرماید: