انقلاب اسلامی ایران است.

نمونه سوم: فریبکاری شیطان در جنگ بدر در آیه زیر، این گونه بیان شده است:

۰.(وَإِذْ زَیَّنَ لَهُمُ ٱلشَّیْطَانُ أَعْمَالَهُمْ وَ قالَ لَا غَالِبَ لَكُمُ ٱلْیَوْمَ مِنَ ٱلنَّاسِ وَإِنِّى جَارٌ لَّكُمْ فَلَمَّا تَرَاءَتِ ٱلْفِئَتَانِ نَكَصَ عَلَىٰ عَقِبَیْهِ وَ قالَ إِنِّى بَرِى‏ءٌ مِّنكُمْ إِنِّى أَرَىٰ مَا لَا تَرَوْنَ إِنِّى أَخَافُ ٱللهَ وَ ٱللهُ شَدِیدُ ٱلْعِقَابِ.^۱

۰.و [یاد کن] آن گاه را که شیطان کارهاى آنها را برایشان آراست و گفت: امروز از مردمان بر شما چیره‏ شونده‏اى نیست و من پناه شمایم. چون آن دو گروه رویارو شدند، بر دو پاشنه خود چرخید (پشت کرد و گریخت) و گفت: من از شما بیزارم. من چیزى (فرشتگان یارى ‏کننده مؤمنان) را مى‏بینم که شما نمى‏بینید. من از خداى یکتا مى‏ترسم و خدا سخت‏کیفر است).

در باره چگونگی فریبکاری شیطان در جنگ بدر، دو دیدگاه وجود دارد:

دیدگاه اوّل، آن است که این کار به وسیله وسوسه‏هاى باطنى انجام گرفته است؛ یعنی شیطان با وسوسه‏هاى خویش و استفاده از صفات ناپسند و زشت مشرکان، اعمال آنان را در نظرشان جلوه داد و به آنان چنین وانمود کرد که نیرویى شکست‏ناپذیر در اختیار دارند و نوعی پناهگاه و اتّکای درونی در آنان ایجاد کرد.

البتّه پس از مجاهده سرسختانه مسلمانان و حوادث اعجازآمیزى که سبب پیروزى آنان گردید، آثار این وسوسه‏ها از دل آنان رخت بر بست و احساس شکست در آنان قوّت گرفت و نیز این که هیچ تکیه‏گاهى ندارند و کیفر و مجازات سختى از طرف خدا در انتظار آنان است.

دیدگاه دوم، آن است که شیطان به شکل یک انسان، در برابر آنان مجسّم شده است. در گزارشی آمده است:

۰.قریش هنگامى که تصمیم راسخ براى حرکت به سوى میدان بدر گرفتند، از حمله طایفه «بنى کنانه» بیمناک بودند؛ زیرا قبلاً نیز با هم خصومت داشتند.

بماند تا شفا یابد. شیطان در این جا به وسوسه‏گرى مشغول شد و آن قدر صحنه را در نظر او زینت داد تا آن مرد عابد به او تجاوز کرد. چیزى نگذشت که معلوم شد آن زن باردار شده و از آن جا که گناه، همیشه سرچشمه گناهان عظیم‏تر است، زن را به قتل رسانید و در گوشه‏اى از بیابان دفن کرد. برادرانش از این ماجرا باخبر شدند که مرد عابد، دست به چنین جنایت هولناکى زده است. این خبر در تمام شهر پیچید و به گوش امیر رسید. او با گروهى از مردم حرکت کرد تا از ماجرا باخبر شود. هنگامى که جنایات عابد مسلّم شد، او را از عبادتگاهش فرو کشیدند [و] پس از اقرار[ش] به گناه، دستور داد او را به دار بیاویزند. هنگامى که بر بالاى چوبه دار قرار گرفت، شیطان در نظرش مجسّم شد. گفت: من بودم که تو را به این روز افکندم! و اگر آنچه را مى‏گویم اطاعت کنى، موجبات نجات تو را فراهم خواهم کرد. عابد گفت: چه کنم؟ گفت: تنها یک سجده براى من کن، کافى است! عابد گفت: در این حالتى که مى‏بینى، توانایى ندارم. شیطان گفت: اشاره‏اى کفایت مى‏کند. عابد با گوشه چشم، یا با دست خود، اشاره‏اى کرد و سجده به شیطان آورد و در دم جان سپرد و کافر از دنیا رفت!^۱

گفتنی است این داستان، تنها یکی از مصداق‏های آیه مورد بحث است و این آیه به این مورد اختصاص ندارد؛ بلکه در همه دوره‏های تاریخ، شیاطین جن و انس از شیوه «وعده دروغ» برای فریبکاری استفاده می‏کنند. در عصر ما نیز پیمان‏هایی که قدرت‏های بزرگ با سران دولت‏های وابسته امضا می‏کنند، نمونه‏های زنده بهره‏گیری از این شیوه فریبکاری است. بارها دیده شده که مستکبرانِ شیطان‏صفت، با وعده‏های دروغین، نهایت سوء استفاده را از دولت‏های دست نشانده خود دارند؛ ولی در بُحران‏ها، آنها را تنها می‏گذارند. روشن‏ترین نمونه آن، تنها گذاردن رژیم وابسته و سفّاک پهلوی، در بحبوحه