أما تَتلو كِتابَ اللّهِ: (وَ ٱلَّذِینَ ءَامَنُوا بِاللهِ وَ رُسُلِهِ اُولٰئِكَ هُمُ ٱلصِّدِّیقُونَ وَ ٱلشُّهَدَاءُ عِندَ رَبِّهِمْ)۱؟!... لَو لَم تَكُنِ الشهادَةُ إلّا لِمَن قُتِلَ بِالسَّیفِ لَأَقَلَّ اللّهُ الشُّهَداءَ.۲
۰.مگر کتاب خدا را نخواندهاى: (کسانى که به خدا و فرستادگان او ایمان آوردهاند، همانان صدّیقان و شهیدان در نزد پروردگارشان هستند)؟!... اگر شهادت ویژه کشتگان با شمشیر بود، آن گاه خداوند، شهیدان را کاهش داده بود.
در روایتى دیگر آمده که منهال قصّاب مىگوید: به امام صادق علیه السلام گفتم: از خدا بخواه که شهادت را روزىِ من کند. فرمود:
۰.إنَّ المؤمِنَ شَهیدٌ.
۰.همانا مؤمن، شهید است.
سپس امام علیه السلام آیه (وَ ٱلَّذِینَ ءَامَنُوا بِاللهِ وَ رُسُلِهِ اُولٰئِكَ هُمُ ٱلصِّدِّیقُونَ وَ ٱلشُّهَدَاءُ عِندَ رَبِّهِمْ؛۳ کسانى که به خدا و فرستادگان او ایمان آوردهاند، همانان صدّیقان و شهیدان در نزد پروردگارشان هستند) را تلاوت فرمود.۴
۴. راه صالحان
صالحان، کسانى هستند که در نتیجه ایمان و عمل صالح، توفیق راهیابى به مقصد نهایى انسانیت یافتهاند.
گفتنى است هر چند سالکان صراط مستقیم، راهى براى رسیدن به مقام نبوّت ندارند، ولی راه دستیابى به مقام «صدّیقان»، «شهدا» و «صالحان» براى آنان باز است.
با در نظر گرفتن آنچه در باره انواع نعمتهاى الهى و مقصود از نعمت