در آیهای دیگر، آمده است:
۰.(وَءَاتَاكُم مِّن كُلِّ مَا سَأَلْتُمُوهُ وَ إِن تَعُدُّوا نِعْمَتَ اللّٰهِ لَا تُحْصُوهَا إِنَّ الْإِنسَانَ لَظَلُومٌ كَفَّارٌ.۱
۰.از هر چیزى که از او خواستید، به شما داد و اگر نعمتهاى خدا را بشمارید، هرگز آنها را شماره نتوانید کرد. انسان، بسیار ستمگر و ناسپاس است).
این آیات، به این مطلب اشاره دارند که خداوند سبحان، انواع نعمتهاى بیشمارى را که براى رشد و تکامل مادّى و معنوى مورد نیاز انسان اند، در اختیار او قرار داده است.
اینک توضیحی کوتاه در باره معانی چهارگانه نعمت:
۱. نعمت عامّ ظاهرى
مقصود از نعمتهاى عامّ ظاهرى، جلوههای رحمت رحمانی الهى اند که همه انسانها، اعم از نیکوکار و تبهکار، به گونهاى آشکار و روشن از آنها برخوردارند. در آیه زیر به این گونه نعمتها، اشاره شده است:
۰.(یَا أَیُّهَا النَّاسُ اذْكُرُوا نِعْمَتَ اللّٰهِ عَلَیْكُمْ هَلْ مِنْ خَالِقٍ غَیْرُ اللّٰهِ یَرْزُقُكُم مِنَ السَّمَاءِ وَ الأَرْضِ لَا إِلَهَ إلَّا هُوَ فَأَنَّى تُؤْفَكُونَ.۲
۰.اى مردم! نعمت خدا بر خویش را به یاد آورید. آیا آفرینندهاى جز خدا هست که شما را از آسمان و زمین روزى دهد؟! هیچ معبودى جز او نیست. با این حال چگونه به سوى باطل باز گردانده میشوید؟!).
بدیهى است خداوند سبحان، انواع امکانات آسمانى و زمینى را که براى زندگى انسان فراهم کرده، مانند نور خورشید، باد و باران، معادن و ذخایر زمین، موادّ غذایى، انواع گیاهان و میوهها، نعمتهاى عام و آشکار الهى هستند که در