«طریق» و یک بار «هدایت» و دو بار «قسطاس (ترازو)» با آن توصیف شده است. در همه این موارد، «مستقیم» به معنای درستی و دوری از هر گونه انحراف از حق است.
قرآن، واژه «صراط» را با قرینه در پنج معنا به کار برده است:
یک. راه درست زندگی: «صراط» در بیشتر آیات به این معناست؛ یعنی راهی که انسان را به مقصد نهایی انسانیت میرساند. این معنا با دو تعبیر بیان شده است: یکی، راه خدا و دیگری، راه مستقیم.
دو. راه درست پایان دادن به خصومت: این کاربرد، تنها در یک آیه دیده میشود؛ یعنی در گزارش داوری داوود علیه السلام.
سه. سنّت خداوند سبحان: در یک آیه «صراط» به معنای سنّت و روش الهی در مدیریت جهان آفرینش است.
مقصود از «صراط» در سه کاربردی که اشاره شد، راههای معنوی است.
چهار. راه دوزخ: در چند آیه «صراط» به معنای راهی است که در آخرت به دوزخ منتهی میگردد.
پنج. راه و مسیر رفت و آمد: در شماری از آیات، «صراط» در راههای مادّی و معمولی که در مناطق مختلف دنیا وجود دارند، به کار رفته است.
* مصداقهای «صراط مستقیم»: در قرآن و روایات، شش مصداق برای «صراط مستقیم» بیان شده که عبارت اند از: دین اسلام که آیین همه انبیاست، کتاب خدا، راه شناخت خدا، راه محبّت خدا، راه پیشوایان بزرگ اسلام، عبادت خداوند سبحان.
مقصود از «صراط مستقیم»، چیزی جز عبادت خداوند سبحان و اطاعت از او نیست. از این رو، نامگذاری سایر اموری که «صراط مستقیم» نامیده شدهاند، از باب نامگذاری سبب به نام مسبَّب بوده است؛ زیرا رهنمودهای