کسانى که زندگى دنیا و زیور آن را بخواهند، [جزاى] کارشان را در آن (دنیا) به طور کامل به آنان مى‏دهیم و در آن (دنیا)، چیزى از آنان کم گذاشته نمى‏شود).

بر این اساس، هر چند با برنامه‏ریزى و تلاش مى‏توان از نواقص کارى که صبغه الهى ندارد، کاست، ولى چنین کارى چون از برکات امدادهاى ویژه الهى بى‏نصیب است و انجام ‏دهنده آن هم در آخرت بهره‏اى از آن ندارد، به هر حال، ناقص و نافرجام به شمار مى‏رود. از این روست که اولیاى الهى، اگر کارى را بدون نام خدا آغاز می‏کنند، دچار حادثه‏اى مى‏شوند تا متوجّه کوتاهى خود بشوند.

در روایتى از امام صادق علیه السلام نقل شده است که: شخصى به نام عبد اللّٰه‏ بن یحیى، هنگامى که مى‏خواست نزد امیر مؤمنان علیه السلام روى تختى بنشیند، از روى آن افتاد و سرش آسیب دید. امام علیه السلام پس از معالجه سرِ وى فرمود:

۰.الحَمدُ لِلهِ الَّذی جَعَلَ تَمحیصَ ذُنوبِ شیعَتِنا فِی الدُّنیا بِمِحَنِهِم.

۰.ستایش، خدا را که زدودن گناهان شیعیان ما را در دنیا به وسیله رنج و گرفتارى آنان قرار داد.

عبد اللّٰه‏ گفت: اگر صلاح مى‏دانید، بفرمایید چه گناهى انجام داده بودم که در این مجلس، تنبیه شدم؟

امام علیه السلام فرمود:

۰.تَركُکَ حینَ جَلَستَ أن تَقولَ: (بِسْمِ ٱللّٰهِ ٱلْرَّحْمٰنِ ٱلرَّحِیمِ)... أما عَلِمتَ أنَّ رَسولَ اللهِ صلی الله علیه و آله حَدَّثَنی عَنِ اللهِ عز و جل أنَّهُ قالَ: كُلُّ أمرٍ ذی بالٍ لَم یذكَر «بِسمِ اللهِ» فیهِ فَهُوَ أبتَرُ؟!^۱

۰.وقتى نشستى، (بِسْمِ ٱللّٰهِ ٱلْرَّحْمٰنِ ٱلرَّحِیمِ) نگفتى... آیا این سخن پیامبر خدا صلی الله علیه و آله را که از خداوند برایم نقل فرمود، نشنیده‏اى که: «هر کار مهمّى که در آن، ̎ بسم اللّٰه ̎ گفته نشود، دُم‏بریده است»؟!

أی أسِمُ عَلیٰ نَفسی سِمَةً مِن سِماتِ اللهِ عز و جل وَ هِیَ العِبادَةُ.^۱

۰.یعنى نشانه‏اى از نشانه‏هاى خداوند بر خود مى‏نهم و آن، [نشانه] بندگى است.

هنگامى که انسان به کار خود صبغه الهى داد، مصداق این آیه شریف قرآن مى‏شود:

۰.(وَ ٱلَّذِینَ جٰاهَدُوا فِینٰا لَنَهْدِیَنَّهُمْ سُبُلَنٰا.^۲

۰.آنها که در راه ما [با خلوص نیّت] کوشیده‏اند، قطعاً به راه‏هاى خود، هدایتشان خواهیم کرد).

و بدین سان انسان، در کنار مدیریت، هوش و تلاش خود، از امدادهاى غیبى و هدایت ویژه الهى نیز بهره‏مند مى‏شود و بدین ترتیب، نتیجه تلاش‏هاى خود را به صورت کامل در دنیا و آخرت خواهد دید:

۰.(مَنْ كٰانَ یُرِیدُ حَرْثَ ٱلْآخِرَةِ نَزِدْ لَهُ فِی حَرْثِهِ.^۳

۰.هر کس کشت آخرت را بخواهد، به کشت او افزایش [و برکت] مى‏دهیم).

امّا کسى که کارش صبغه الهى ندارد، تنها، ثمره مدیریت، هوش و تلاش خود را برداشت مى‏کند:

۰.(وَ مَنْ كٰانَ یُرِیدُ حَرْثَ ٱلْدُّنْیٰا نُؤْتِهِ مِنْهٰا وَ مٰا لَهُ فِی ٱلْآخِرَةِ مِنْ نَصِیبٍ.^۴

۰.و هر کس فقط کشت دنیا را بخواهد، از آن به او مى‏دهیم؛ امّا در آخرت، هیچ بهره‏اى ندارد).

در آیه‏اى دیگر آمده است:

۰.(مَنْ كٰانَ یُرِیدُ ٱلْحَیٰاةَ ٱلدُّنْیٰا وَ زِینَتَهٰا نُوَفِّ إِلَیْهِمْ أَعْمٰالَهُمْ فِیهٰا وَ هُمْ فِیهٰا لٰا یُبْخَسُونَ.^۵