به راه اصلى منتهى گردد.
راه اصلى که شاهراه رسیدن به کامیابى مطلق است، دین خدا یعنى اسلام است که در همه دورانها مردم را به اطاعت از خداوند سبحان دعوت مىنماید. راههاى فرعى نیز شریعتهاى مختلف و برنامههاى گوناگون آنها، براى زندگى انسان هستند. این معنا در این حدیث شریف به روشنى بیان شده است:
عبد اللّٰه بن سلام۱ از پیامبر خدا صلی الله علیه و آله پرسید: پروردگار جهان، چند دین دارد؟ پیامبر صلی الله علیه و آله پاسخ داد:
۰.دینٌ واحِدٌ، وَ اللَّهُ وَ احِدٌ لا شَریکَ لَهُ.
۰.یک دین، [همان طور که] خدا یکى است و شریک ندارد.
عبد اللّٰه گفت: دین خدا چیست؟ پیامبر صلی الله علیه و آله فرمود:
۰.الإِسلامُ.
۰.[دین] اسلام.
عبد اللّٰه گفت: آیا همه پیامبران پیش از شما پیرو اسلام بودهاند؟ فرمود: آرى.
عبد اللّٰه گفت: شریعتها چه؟ فرمود:
۰.كانَت مُختَلِفَةً (وَ قَد مَضَت سُنَّةُ الأَوَّلینَ)۲.۳
۰.شریعتها مختلف بودهاند (و روش پیشینیان، گذشته است).
عبد اللّٰه بن سلام که پاسخهاى پیامبر صلی الله علیه و آله را هماهنگ با معارف دینى خود دید، گفت: راست گفتى، اى محمّد!
بنا بر این، صراط مستقیم، از یک راه اصلى و دو گونه راه فرعى تشکیل مىشود: راه اصلى، اسلام است که دین همه پیامبران بوده است. گونه اوّل از راههاى فرعى،