(وَ یرَى الَّذِینَ اُوتُوا الْعِلْمَ الَّذِى اُنزِلَ إِلَیك مِن رَّبِّك هُوَ الْحَقَّ وَ یهْدِى إِلَى صِراطِ الْعَزِیزِ الْحَمِیدِ.۱
۰.کسانى که به آنان علم داده شده است، میدانند که آنچه از سوى پروردگارت بر تو نازل شده، حق است و به راه خداوند عزیز ستوده هدایت مىکند).
و در آیهای دیگر آمده است:
۰.(وَ لِیعْلَمَ الَّذِینَ اُوتُوا الْعِلْمَ أَنَّهُ الْحَقُّ مِن رَّبِّك فَیؤْمِنُوا بِهِ فَتُخْبِتَ لَهُ قُلُوبُهُمْ وَ إِنَّ اللهَ لَهَادِ الَّذِینَ ءَامَنُوا إِلَى صِرَاطٍ مُّسْتَقِیمٍ.۲
۰.و تا کسانی که به آنان دانش داده شده، بدانند این حقّى از سوى پروردگارت است و در نتیجه به آن ایمان بیاورند و دلهایشان در برابر آن خاضع گردد، و خداوند، کسانى را که ایمان آوردند، به سوى صراط مستقیم هدایت مىکند).
نکته شایان تأمّل، آن که: در این دو آیه، انطباق آوردههاى اعتقادى، اخلاقى و عملى پیامبر صلی الله علیه و آله از جانب خداوند سبحان، با موازین عقلى و علمى به گونهاى دقیق و زیبا، با هدایت به صراط مستقیم الهى پیوند خورده است.
جایگاه عقل در حکمت بعثت انبیا
کلینى رحمه الله از امام کاظم علیه السلام روایت کرده که در باره حکمت بعثت انبیا مىفرماید:
۰.ما بَعَثَ اللّهُ أنبِیاءَهُ وَ رُسُلَهُ إلىٰ عِبادِهِ إلّا لِیَعقِلوا عَنِ اللهِ، فَأَحسَنُهُمُ استِجابَةً أحسَنُهُم مَعرِفَةً، وَ أعلَمُهُم بِأَمرِ اللّهِ أحسَنُهُم عَقلاً، وَ أکمَلُهُم عَقلاً أرفَعُهُم دَرَجَةً فِی الدُّنیا وَ الآخِرَةِ.۳
۰.خداوند، پیامبران و رسولانش را به سوى بندگان خود نفرستاد، مگر براى آن که بصیرت الهی را دریافت کنند. پس هر کدام از آنان که پذیرشش [از