برخوردارند.
دسته دوم: آیاتى که همه موجودات مختار و مکلّف را مشمول هدایت الهى مىدانند.
دسته سوم: آیاتى که تأکید دارند شمارى از موجودات مختار، از راهنمایىهاى ویژه خداوند سبحان برخوردار مىشوند.
بنا بر این، هدایت آفریدگار نسبت به آفریدهها سه گونه است. البتّه هر یک از این گونهها نیز خود به چند گونه تقسیم مىشود که اجمالاً بررسى خواهند شد:
۱. هدايت عمومى همه آفريدهها
از نگاه قرآن، انواع پدیدهها به تناسب ویژگىهاى خاصّ خود، از هدایت الهى بهرهمند مىشوند. این معنا در دو آیه به روشنى بیان شده است:
در سوره اعلى، در توصیف خداوند سبحان آمده است:
۰.(وَ الَّذِى قَدَّرَ فَهَدَى.۱
۰.آن کس که اندازه کرد و ره نمود).
یعنى خداوند سبحان، کسى است که هر آفریدهاى را از نظر کمّى و کیفى به اندازهاى که متناسب با هدف آفرینش اوست، مقدّر کرده و او را به آن هدف، هدایت فرموده است.
همچنین در سوره طه به نقل از موسى علیه السلام، خداوند سبحان براى فرعون چنین توصیف شده است:
۰.(رَبُّنَا الَّذِى أَعْطَى كُلَّ شَىْءٍ خَلْقَهُ ثُمَّ هَدَى.۲
۰.پروردگار ما کسى است که به هر موجودى، آفرینش [خاصّ] او را داده، سپس هدایت کرده است).