365
پرتوی از تفسیر اهل بیت علیهم السلام (مبانی و روش) جلد دوم

شده است: این وجه‏ها عبارت اند از: ۱. بیان، ۲. دین اسلام، ۳. ایمان، ۴. دعوت [به دین]، ۵. شناخت، ۶. نبوّت پیامبر خاتم، ۷. ارشاد و راه‏نمایى، ۸. پیامبران و کتاب‏های آسمانى، ۹. قرآن، ۱۰. تورات، ۱۱. توفیق، ۱۲. اقامه حجّت، ۱۳. توحید، ۱۴. سنّت کافران، ۱۵. توبه، ۱۶. اصلاح، ۱۷. الهام، ۱۸. استبصار، ۱۹. دلیل، ۲۰. تعلیم، ۲۱. فضیلت، ۲۲. تقدیم، ۲۳. مسلمان مردن، ۲۴. ثواب، ۲۵. یادآورى، ۲۶. صواب، ۲۷. ثبات و استوارى.۱

هر چند وجه‏های یاد شده، تأمّل‏برانگیز و بعضاً غیر قابل قبول اند، ولی تردیدى نیست که عرصه کاربرد واژه «هدایت» در قرآن کریم، بسیار گسترده است.

آنچه در تبیین و تفسیر این واژه از منظر این کتاب آسمانى اهمّیت دارد، نکاتى هستند که در باره «انواع هدایت» در قرآن بِدانها اشاره شده است.

«هادی» صفت فعل خداوند سبحان

براى فهم دقیق هدایت و انواع کاربردهاى آن در قرآن و بویژه تفسیر آیه پنجم از سوره حمد: (اِهْدِنَا الصِّراطَ الْمُسْتَقِیمَ)، توجّه به این نکته ضرورى است که «هادى» یکى از اسماى حسناى الهى است۲ و صفت «هدایت» مانند: «رحمت» و امثال آن، از صفات فعل خداوند سبحان است، نه از صفات ذات او.

در قرآن کریم، بر این صفت به گونه‏هاى مختلف، تأکید گردیده است، مانند:

۰.(إِنَّ اللهَ لَهَادِ الَّذِینَ ءَامَنُوا إِلَى صِرَاطٍ مُّسْتَقِیمٍ.۳

۰.خداوند، هدایت کننده مؤمنان به راه راست است).

و نیز:

۰.(وَ كَفَى بِرَبِّكَ هَادِیًا وَ نَصِیرًا.۴

1.. ر. ک: نضرة النعیم: ج۸ ص۳۵۷۰-۳۵۷۳.

2.. ر. ک: دانش‏نامۀ عقاید اسلامى: ج۷ (فصل نود و دوم: هادى).

3.. حج: آیۀ ۵۴.

4.. فرقان: آیۀ ۳۱.


پرتوی از تفسیر اهل بیت علیهم السلام (مبانی و روش) جلد دوم
364

بِعَذَابٍ أَلِیمٍ)۱ و قول الشاعر: تحیّة بینهم ضرب وجیع.۲

۰.آن، کاربردى از سر تمسخر و مبالغه است، مانند آیه (او را به عذابى دردناک بشارت بده) و یا شعر شاعر: درود و سلام میان آنان، کتکى دردناک است!

در باره معناشناسی «هدایت»، چند نکته شایان توجّه است:

یک. واژه «هدایت» ذاتاً داراى بار مثبت مفهومی است، هر چند با قرینه، در مصادیق منفى نیز به کار مى‏رود.

دو. «هدایت» بر پنج رکن، استوار است: ۱. هدایت ‏کننده، ۲. هدایت ‏شونده، ۳. حق بودن مقصد از منظرِ هدایت ‏کننده یا به ادّعاى او، ۴. درست بودن راهِ رسیدن به مقصد، ۵. توأم بودن راه‏نمایى با لطف.

سه. «هدایت» شامل راه‏نمایى در امور مادّى و معنوى است.

چهار. کاربردهاى «هدایت»، اعم از نشان دادن راه و رساندن به مطلوب است.

کاربردهای «هدايت» در قرآن

در قرآن کریم، واژه «هدایت» به کار نرفته؛ ولى کلمات برگرفته از آن، ۳۱۶ بار به کار رفته‏اند: هفت بار در معناى قربانى،۳ دو بار به معناى «هدیه»۴ و سایر موارد در معناى ارائه طریق (اعم از مادّى، معنوى، تکوینى، تشریعى، خیر و شر) که همین معنا در این جا بررسى می‏گردد.

قرآن کریم، واژه‏هاى برگرفته از مادّه «هدایت» را در مصادیق فراوانى به کار برده است، به گونه‏اى که برخى گفته‏اند هیچ لفظى مانند آن داراى وجه‏ها و کاربردهاى مختلف نیست.۵ در مجموع، ۲۷ کاربرد براى مشتقّات این واژه ذکر

1.. لقمان: آیۀ ۷.

2.. مفردات ألفاظ القرآن: ص۸۳۵.

3.. ر.ک: بقره: آیۀ ۱۹۶ (سه بار) و مائده: آیۀ ۲، ۹۵ و ۹۷ و فتح: آیۀ ۲۵.

4.. ر. ک: نمل: آیۀ ۳۵ ـ ۳۶.

5.. ر. ک: نضرة النعیم: ج۸ ص۳۵۷۰.

  • نام منبع :
    پرتوی از تفسیر اهل بیت علیهم السلام (مبانی و روش) جلد دوم
    سایر پدیدآورندگان :
    عبدالهادي مسعودي، سيّد محمّدکاظم طباطبايي،
    تعداد جلد :
    3
    ناشر :
    انتشارات بنیاد پژوهش های اسلامی آستان قدس رضوی
    محل نشر :
    مشهد
    تاریخ انتشار :
    1398/01/01
    نوبت چاپ :
    اول
تعداد بازدید : 2061
صفحه از 687
پرینت  ارسال به