مىکند، یعنی: ما تنها از تو [ای خداوند یکتا] یاری میجوییم. دلیل حصر یاریجویی از خداوند، یک جمله است: (لا قُوَّةَ إِلَّا بِاللهِ؛۱ هیچ نیرویی نیست جز از سوی خداوند). در جهان، هیچ نیروی مستقلّی جز او وجود ندارد و توانایی همه توانمندان از او و به اراده اوست. بنا بر این، تنها اوست که شایستگی یاریخواهی دارد.
استعانت از خدا و استفاده از اسباب
اوّلین پرسش در تفسیر جمله (إِیَّاكَ نَسْتَعِینُ) این است که: چگونه انسان مىتواند در این گفتار صادق باشد، در صورتی که او موجودی اجتماعی و نیازمند کمک دیگران است و بدون استعانت از دیگران و اعانت آنان، هیچ کس قادر به اداره زندگی خود نیست؟
افزون بر این، در قرآن و احادیث، استعانت از غیر خدا به طور مطلق نفی نشده؛ بلکه در بسیاری از موارد به آن توصیه نیز شده است، مانند این آیه:
۰.(وَ اسْتَعِینُوا بِالصَّبْرِ وَ الصَّلَاةِ.۲
۰.از صبر و نماز، کمک بگیرید).
موسی علیه السلام برای این که بنی اسرائیل را از سلطه فرعونیان رهایی بخشد، در کنار توصیه به استعانت از خداوند سبحان، از آنها خواست که صبر و مقاومت داشته باشند:
۰.(قالَ مُوسَى لِقَوْمِهِ اسْتَعِینُوا بِاللهِ وَ اصْبِرُوا إِنَّ الأَرْضَ للهِ یُورِثُهَا مَن یَشَآءُ مِنْ عِبَادِهِ وَ الْعَاقِبَةُ لِلْمُتَّقِینَ.۳
۰.موسى به قوم خود گفت: «از خدا یارى جویید و صبر کنید [که] زمین از آنِ
