عبادت کنم، [آن هم] هنگامی که از جانب پروردگارم دلایل روشن به من رسیده باشد).
سوم: آیاتی که عبادت غیر خدا را ناشی از جهل میدانند، مانند:
۰.(قُلْ أَفَغَیْرَ اللهِ تَأْمُرُونِّى أَعْبُدُ أَیُّهَا الْجَٰهِلُونَ.۱
۰.بگو: ای نادانان! آیا مرا وادار میکنید که جز خدا را عبادت کنم؟).
چهارم: آیاتی که پیروی از هوس را مبدأ عبادت جز خدا مطرح کردهاند، مانند:
۰.(قُلْ إِنِّى نُهِیتُ أَنْ أَعْبُدَ الَّذِینَ تَدْعُونَ مِن دُونِ اللهِ قُل لَا أَتَّبِعُ أَهْوَآءَكُمْ قَدْ ضَلَلْتُ إِذًا وَمَآ أَنَا مِنَ المُهْتَدِینَ.۲
۰.بگو: «من نهی شدهام که کسانی را عبادت کنم که شما غیر از خدا میخوانید». بگو: «من از هوسهای شما پیروی نمیکنم، و گرنه گمراه میشوم و از راهیافتگان نخواهم بود»).
پنجم: آیاتی که علّت اختصاص عبادت به خدا را عدم وجود خدایی جز او ذکر کردهاند، مانند:
۰.(وَ مَآ أَرْسَلْنَا مِن قَبْلِكَ مِن رَّسُولٍ إلَّا نُوحِى إِلَیْهِ أَنَّهُ لَا إِلَهَ إلَّا أَنَا فَاعْبُدُونِ.۳
۰.پیش از تو، هیچ پیامبری نفرستادیم، مگر این که به او وحی کردیم که: «معبودی جز من نیست. پس مرا عبادت کنید»).
ششم: آیاتی که برای اثبات اختصاص عبادت به خداوند متعال، بدین سان استدلال کردهاند که: الوهیت، ویژه «اللّٰه» است و تنها اوست که همه موجودات را پدید آورده و مالک حقیقی همه چیز، اوست و تنها اوست که امور مربوط به انسان و سراسر جهان آفرینش را تدبیر مینماید و بر این اساس، عبادت «اللّٰه»
