(وَ یَوْمَ تَشَقَّقُ السَّمَآءُ بِالْغَمامِ.۱
۰.[به خاطر آور] روزى را که آسمان به وسیله ابرها شکافته مىشود).
شکافته شدن آسمان به وسیله ابر، ممکن است اشاره به انفجارهای عظیمى باشد که در پایان جهان در کرات آسمانى رخ مىدهند و ابرهای حاصل از این انفجارها، صفحه آسمان را فرا مىگیرند.۲
مرحله چهارم: آسمان، همچون فلزّ گداخته شده، سرخ مىگردد:
۰.(فَإِذَا انشَقَّتِ السَّمَآءُ فَکانَتْ وَرْدَةً کالدِّهَانِ.۳
۰.آن هنگام که آسمان شکافته شود و همچون روغن مذاب گلگون گردد).
۰.(یَوْمَ تَکونُ السَّمَآءُ کالْمُهْلِ.۴
۰.همان روز که آسمان همچون فلزّ گداخته مىشود).
ظاهراً منظور از آسمان در اینجا صفحه آسمان است که در اثر انفجار کرات آسمانى به صورت فلزّ گداخته مىشود.
مرحله پنجم: آسمانها همانند طومارى در هم پیچیده مىشوند:
۰.(یَوْمَ نَطْوِى السَّمَآءَ کطَىِّ السِّجِلِّ لِلْکتُبِ کمَا بَدَأْنَآ أَوَّلَ خَلْقٍ نُّعِیدُهُ وَعْدًا عَلَیْنَآ إِنَّا کنَّا فَاعِلِینَ.۵
۰.در آن روز که آسمان را چون طومارى در هم مىپیچیم، [سپس] همان گونه که آفرینش را آغاز کردیم، آن را باز میگردانیم. این وعدهاى است بر ما و قطعاً آن را انجام خواهیم داد).
