شش. زمانهاى جا به جایى قدرتهاى سیاسى
مانند:
۰.(إِن یَمْسَسْکمْ قَرْحٌ فَقَدْ مَسَّ الْقَوْمَ قَرْحٌ مِّثْلُهُ وَ تِلْك الأَیَّامُ نُدَاوِلُهَا بَیْنَ النَّاسِ وَ لِیَعْلَمَ اللهُ الَّذِینَ ءَامَنُوا وَ یَتَّخِذَ مِنکمْ شُهَدَآءَ وَ اللهُ لَا یُحِبُّ الظَّالِمِینَ.۱
۰.اگر به شما آسیبى رسیده، به آن قوم نیز آسیبى نظیر آن رسید و ما این روزها[ى شکست و پیروزى] را میان مردم به نوبت مىگردانیم [تا آنان پند گیرند] و خداوند، کسانى را که [واقعاً] ایمان آوردهاند، معلوم بدارد و از میان شما گواهانى بگیرد و خداوند، ستمکاران را دوست نمىدارد).
مقصود از «ایّام»، مقطعهایى خاص از زمان است که با پیروزى یا شکست عدّهاى، قدرتهاى سیاسى جا به جا مىشوند.
۲. «يوم» منسوب به خداى سبحان
مواردى که قرآن کریم، «یوم» یا «ایّام» را در امور منسوب به خداى سبحان به کار برده است، عبارت اند از:
یک. ایّام اللّٰه
مانند:
۰.(وَ لَقَدْ أَرْسَلْنَا مُوسَى بِآیَاتِنَا أَنْ أَخْرِجْ قَوْمَك مِنَ الظُّلُمَتِ إِلَى النُّورِ وَ ذَکِّرْهُم بِأَیَّامِ اللهِ.۲
۰.در حقیقت، موسى را با آیات خود فرستادیم [و به او فرمودیم] که: قوم خود را از تاریکیها به سوى روشنایى بیرون آور و روزهاى خدا را به آنان یادآورى کن).
مقصود از «أیّام اللّٰه (روزهاى منسوب به خدا﴾» در این آیه، مقاطع خاصّى از تاریخ است که به دلیل وقوع حوادثى عبرتآموز و فوق توان انسان در آنها،
