۱. فرمان‏رواى مردم است

در سوره ناس، خداوند سبحان به عنوان (مَلِكِ ٱلنّٰاسِ؛^۱ فرمان‏رواى مردم) معرّفى شده است.

۲. فرمان‏روایی، ویژه اوست

در سوره تغابن آمده که فرمان‏روایی، ویژه خداست:^۲

۰.(یُسَبِّحُ لِلّٰهِ مٰا فِی ٱلسَّمٰاوٰاتِ وَ مٰا فِی ٱلْأَرْضِ لَهُ ٱلْمُلْكُ.^۳

۰.هر چه در آسمان‏ها و هر چه در زمین است، خدا را منزّه می‏دارد. فرمان‏روایی، از آنِ اوست).

همچنین در سوره مُلک، خداوند سبحان با این عنوان که فرمان‏روایی به دست اوست، توصیف شده:

۰.(تَبٰارَكَ ٱلَّذِی بِیَدِهِ ٱلْمُلْكُ وَ هُوَ عَلىٰ كُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ.^۴

۰.خجسته است کسی که فرمان‏روایی به دست اوست و او بر هر چیزى تواناست).

۳. فرمان‏روایی آسمان‏ها و زمين، ويژه خداست

این تعبیر در سوره آل ‏عمران آمده:

۰.(وَ لِلّٰهِ مُلْكُ ٱلسَّمٰاوٰاتِ وَ ٱلْأَرْضِ.^۵

۰.و فرمان‏روایی آسمان‏ها و زمین، از آنِ خداست).

اشاره شد که واژه‏هاى «مالک» و «مَلِک» هنگامى که در مالکیت حقیقى به کار روند، از جهت مفهومی و مصداقی به یک معنا هستند. این واقعیت را مى‏توان از آیاتى که واژه‏هاى «مَلِک»، «ملیک»، «مالک» و «مُلک» در آنها به کار رفته، به روشنى فهمید.

فرمان‏روایی مطلق الهى از منظر قرآن

قرآن کریم، فرمان‏روایی مطلق الهى در جهان هستى را با تعبیرهاى مختلفى بیان کرده است، مانند: