هر جا یافت شوند، [مُهر] ذلّت بر آنان خورده است، مگر [آن که] به ریسمانى از جانب خدا [که ایمان به قرآن و نبوّت پیامبر است] یا ریسمانى از سوى مردم [مؤمن که پذیرش ذمّه و شرایط آن است، چنگ زنند] و به خشم خدا گرفتار شدهاند و مُهر بیچارگى بر آنها زده شده؛ چراکه آنها به آیات خدا، کفر مىورزیدند و پیامبران را به ناحق مىکُشتند. اینها (کفرورزى و کشتن پیامبران) به جهت آن است که نافرمانی و [از حدود الهى] تجاوز مىکردند).
همچنین در آیهای دیگر آمده است:
۰.(وَ إِذْ قٰالَتِ ٱلْمَلٰائِكَةُ یٰا مَرْیَمُ إِنَّ ٱللّٰهَ اصْطَفٰاكِ وَ طَهَّرَكِ وَ اصْطَفٰاكِ عَلىٰ نِسٰاءِ ٱلْعٰالَمِینَ.۱
۰.و [به یاد آورید] هنگامى را که فرشتگان گفتند:اى مریم! خدا تو را برگزیده و پاک ساخته و بر تمام زنان جهان، برترى داده است).
در احادیث فراوانى از اهل بیت علیهم السلام نقل شده که مقصود از «عالَمین» در این آیه، زنان زمان مریم علیها السلام است.۲
دوم: آیاتى که «عالَمین» را به معناى مطلق انسانها به کار بردهاند، مانند: این آیه:
۰.(وَ مِنَ ٱلنّٰاسِ مَنْ یَقُولُ آمَنّٰا بِاللّٰهِ فَإِذٰا أُوذِیَ فِی ٱللّٰهِ جَعَلَ فِتْنَةَ ٱلنّٰاسِ كَعَذٰابِ ٱللّٰهِ وَ لَئِنْ جٰاءَ نَصْرٌ مِنْ رَبِّكَ لَیَقُولُنَّ إِنّٰا كُنّٰا مَعَكُمْ أَ وَ لَیْسَ ٱللّٰهُ بِأَعْلَمَ بِمٰا فِی صُدُورِ ٱلْعٰالَمِینَ.۳
۰.از مردم، کسانى هستند که مىگویند: «به خدا ایمان آوردهایم»؛ امّا هنگامى که در راه خدا شکنجه و آزار مىبینند، آزار مردم را همچون عذاب الهى مىشمارند؛ ولى هنگامى که پیروزى از سوى پروردگارت بیاید، مىگویند: «ما هم با شما بودیم [و در این پیروزى شریکیم]». آیا خداوند به آنچه در
