همچنین امیر مؤمنان علیه السلام آفرینش جهان هستى را یکى از دلایل و جلوههای ربوبیّت الهى شمرده است:
۰.أتقَنَ ما أرادَ مِن خَلقِهِ مِنَ الأَشباحِ كُلِّها، لا بِمِثالٍ سَبَقَ إلَیهِ، وَ لا لُغوبٍ دَخَلَ عَلَیهِ فی خَلقِ ما خَلَقَ لَدَیهِ. اِبتَدَأَ ما أرادَ ابتِداءَهُ، وَ أنشَأَ ما أرادَ إنشاءَهُ عَلیٰ ما أرادَ مِنَ الثَّقَلَینِ الجِنِّ وَ الإِنسِ؛ لِیعرِفوا بِذٰلِکَ رُبوبِیَّتَهُ.۱
۰.آنچه را از آفرینش همه اشخاص [گوناگون] خواست، استوار داشت، نه با نمونهاى که بر او گذشته باشد و نه واماندگىاى که در آفرینش آنچه در پیشاپیش خود آفرید، بر او وارد شده باشد. آغازگرى کرد آنچه را که آغازگرىِ آن را خواست، و پدید آورد آنچه را که پدید آوردنِ آن را خواست، بنا بر آنچه از ثقلین [یعنى] جن و انس، مىخواست تا بِدان، ربوبیّت او را بشناسند.
و نیز فرموده است:
۰.الحَمدُ لِلهِ الَّذی لا مِن شَیءٍ كانَ، وَ لا مِن شَیءٍ كَوَّنَ ما قَد كانَ... مُستَشهِدٌ بِكُلِّیَّةِ الأَجناسِ عَلىٰ رُبوبِیَّتِهِ.۲
۰.ستایش، براى خدایى است که از چیزى به وجود نیامده و آنچه را موجود کرده است، از چیزى به وجود نیاورده است... و همه گروههاى موجودات را بر ربوبیّتش گواه گرفته است.
امام رضا علیه السلام نیز مىفرماید:
۰.الحَمدُ لِلهِ فاطِرِ الأَشیاءِ إنشاءً وَ مُبتَدِعِهَا ابتِداعاً، بِقُدرَتِهِ وَ حِكمَتِهِ؛ لا مِن شَیءٍ فَیَبطُلَ الاِختِراعُ، وَ لا لِعِلَّةٍ فَلا یَصِحَّ الاِبتِداعُ، خَلَقَ ما شاءَ كَیفَ شاءَ مُتَوَحِّداً بِذٰلِکَ لِإِظهارِ حِكمَتِهِ وَ حَقیقَةِ رُبوبِیَّتِهِ.۳
۰.ستایش، از آنِ خداست که به توانایى و فرزانگى خود، پدید آورنده اشیا از
