(أَفَكُلَّمَا جَاءَكُمْ رَسُولٌ بِمَا لَا تَهْوَىٰ أَنفُسُكُمُ اسْتَكْبَرْتُمْ فَفَرِیقًا كَذَّبْتُمْ وَ فَرِیقًا تَقْتُلُونَ.^۱

۰.پس چرا هر گاه پیامبرى، پیامى نادلخواه شما نزدتان آورْد، سرکشى ورزیدید. پس، گروهى را دروغگو شمردید و گروهى را مى‏کشتید؟!).

و در آیه‏ای دیگر، در این باره آمده است:

۰.(وَ إِذَا قِیلَ لَهُمْ ءَامِنُوا بِمَا أَنزَلَ اللهُ قَالُوا نُؤْمِنُ بِمَا اُنزِلَ عَلَیْنَا وَ یَكْفُرُونَ بِمَا وَ رَاءَهُ وَ هُوَ الْحَقُّ مُصَدِّقًا لِّمَا مَعَهُمْ قُلْ فَلِمَ تَقْتُلُونَ أَنبِیَاءَ اللهِ مِن قَبْلُ إِن كُنتُم مُّؤْمِنِینَ.^۲

۰.هنگامى که به آنها گفته شود: «به آنچه خداوند نازل کرده است، ایمان بیاورید»، مى‏گویند: «ما به چیزى ایمان مى‏آوریم که بر خود ما نازل شده است» و جز آن را انکار می‏کنند، در حالى که آن (قرآن) حق است و آیاتى را که بر آنها نازل شده، تصدیق مى‏کند. بگو: «اگر [راست مى‏گویید و به آیاتى که بر خودتان نازل شده] ایمان دارید، پس چرا پیامبران خدا را پیش از این، می‏کشتید؟!»).

کشته شدن انبیاى گذشته توسّط قوم یهود، در آیات دیگرى نیز مطرح شده است.^۳ این آیات، از نهایت لجاجت و قساوت این قوم در برابر حقگویان و عدالت‏خواهان، حکایت دارند و با تأمّل در آنها روشن مى‏شود که چرا از منظر قرآن، هیچ قومى مانند آنان مورد غضب الهى نیست.

نکته‏ای که در این جا تأمّل‏برانگیز است، این که: چرا و چگونه یهودیان به این مرتبه از قساوت مبتلا شدند؟

پاسخ این سؤال، در ادامه دو آیه‏اى است که پیش از این در باره علّت مورد خشم قرار گرفتن آنان آوردیم. ابتدا مى‏فرماید: (ذٰلِكَ بِأَنَّهُمْ كَانُوا یَكْفُرُونَ بِٔایاتِ

قانع کننده نیست. چنین کسى آیات الهى و دلایل روشن او را بدون هیچ برهانى، رد مى‏کند و براى ردّ آن، بر سخنانى سست - که بطلان آن با اندکى تأمّل بدیهى است - تکیه مى‏نماید و بدین ترتیب، سزاوار خشم خداوند سبحان و مجازات شدید مى‏شود.

۴. کشتن پیامبران

یکى از دلایل عمده خشم خداوند سبحان بر قوم یهود، کشتن پیامبران خدا بود. آنان چون در برابر سخن حقّ ایشان پاسخى نداشتند، از بیم اثرگذارى کلام حقّ پیامبران در دل توده‏هاى مردم و تهدید منافع خود، به زور متوسّل مى‏شدند و انبیاى الهى را می‏کشتند.

به عبارت دیگر، بنی ‏اسرائیل دوست داشتند که پیامبران منافع مادّى آنها را تأمین کنند و رسالت آنان هماهنگ با هوا و هوس آنان باشد؛ امّا چون چنین چیزی تحقّق نمی‏یافت، پیامبران را تکذیب مى‏کردند و در صورت مقاومت، آنان را مى‏کشتند. قرآن در این باره مى‏فرماید:

۰.(لَقَدْ أَخَذْنَا مِیثَقَ بَنِی‏إِسْرائِیلَ وَ أَرْسَلْنَا إِلَیْهِمْ رُسُلاً كُلَّمَا جَاءَهُمْ رَسُولٌ بِمَا لَا تَهْوَىٰ أَنفُسُهُمْ فَرِیقًا كَذَّبُوا وَ فَرِیقًا یَقْتُلُونَ.^۱

۰.ما از بنی ‏اسرائیل پیمان گرفتیم و رسولانى به سوى آنها فرستادیم [ولى] هر زمان که پیامبرى بر خلاف خواسته آنها حکمى مى‏آورد، عدّه‏اى را تکذیب مى‏کردند و عدّه‏اى را مى‏کشتند).

این روشِ برخورد یهودیان با پیامبران خدا در طول تاریخ، تا عصر پیامبر خاتم صلی الله علیه و آله ادامه داشت. از این رو خداوند سبحان، خطاب به یهودیان معاصر پیامبر صلی الله علیه و آله مى‏فرماید: