داشت که تداوم این هدایت، علاوه بر مجاهدت و تلاش، نیازمند دعا و درخواست از خداوند سبحان است. در روایتى آمده که امام کاظم علیه السلام خطاب به یکى از یارانش به نام هشام مىفرماید:
۰.یا هِشامُ! إنَّ اللّهَ حَکىٰ عَن قَومٍ صالِحینَ أنَّهُم قالوا: (رَبَّنَا لا تُزِغْ قُلُوبَنا بَعْدَ إذْ هَدَیتَنا وَهَبْ لَنَا مِنْ لَدُنْكَ رَحْمَةً إنَّكَ أنْتَ الوَهَّابُ)۱ حینَ عَلِموا أنَّ القُلوبَ تَزیغُ وَ تَعودُ إلى عَماها وَ رَداها.۲
۰.اى هشام! خداوند از زبان مردمى نیککردار بازگو کرده است که آنان گفتند: (اى پروردگار ما! دلهاى ما را پس از آن که هدایتمان کردى، منحرف مگردان و ما را از نزد خودت رحمتى ببخش، که تویى بسیار بخشنده)؛ زیرا دانستند که دلها منحرف مىشوند و به [دوران] کورى و تباهی خویش بر مىگردند.
بنا بر این، جمله ( اهْدِنَا ٱلصِّرَاطَ ٱلْمُسْتَقِیمَ) تعبیرى دیگر از توفیق تداوم حرکت در صراط مستقیم و مصونیت از منحرف شدن از این راه است. در روایتى از امام عسکرى علیه السلام این معنا به روشنى بیان شده است که در تفسیر آیه یاد شده مىفرماید:
۰.یَقولُ: أدِم لَنا تَوفیقَکَ الَّذی بِهِ أطَعناکَ فی ماضی أیّامِنا، حَتّىٰ نُطیعَکَ کَذٰلِکَ فی مُستَقبَلِ أعمارِنا.۳
۰.قاری به هنگام قرائت آیه مىگوید: توفیق گذشتهات را در اطاعتت، برای ما ادامه بده تا در باقی مانده عمرمان نیز اطاعتت کنیم.
در روایتى دیگر از امام صادق علیه السلام نیز همین معنا با تعبیر دیگرى تبیین گردیده است. متن روایت این است:
۰.أرشِدنا إلَى الصِّراطِ المُستَقیمِ، أرشِدنا لِلُزومِ الطَّریقِ المُؤَدّی إلىٰ مَحَبَّتِکَ، وَ
