براى تبیین این روایت، مىتوان به چند نکته اشاره کرد:
یک. این روایت، همسو با روایاتى است که بسمله هر سوره را جزء همان سوره مىدانند.
دو. روایت مىتواند مؤیّد این دیدگاه باشد که «بسمله» در هر سوره، مدلول خاصّ خود را دارد.
سه. در جمعبندى میان این روایت و روایاتى که تصریح مىکنند «بسم اللّٰه الرحمن الرحیم» سرآغاز همه کتابهاى آسمانى است، مىتوان گفت: «بسمله»، سرآغاز همه کتابهای آسمانى است؛ ولی آنچه به سلیمان علیه السلام داده شده، بسمله سوره حمد است و چه بسا توانمندىهاى خارقالعاده او در تسخیر جمادات، جنّیان و پرندگان، ناشى از همین آگاهى او از حقیقت این «بسمله» باشد.
۳. سرآغاز سورههاى قرآن
دیگر ویژگى (بِسْمِ ٱللّٰهِ ٱلْرَّحْمٰنِ ٱلرَّحِیمِ)، این است که این آیه در ابتداى همه سورههاى قرآن، به استثناى سوره برائت،۱ تکرار شده است. از این رو، هنگامى که جبرئیل علیه السلام در ابلاغ وحى قرآنى «بسمله» مىگفت، نشانه آن بود که سورهاى به پایان رسیده و سورهای دیگر آغاز شده است.۲ به همین جهت، «بسمله» در همه سورهها، جزو سوره شمرده مىشود.
از سوى دیگر، مزیّن شدن رأس سورهها به «بسمله»، زمینهاى را فراهم آورده تا امام صادق علیه السلام با تعبیرى زیبا این آیه را «تاج سورههاى قرآن» بنامد.۳
گفتنى است که در روایتى، از پیامبر خدا صلی الله علیه و آله نقل شده است:
