این آیه، تعبیر دیگرى از همان معنایی است که در آیه قبل بیان شده و بر این اساس، انواع پدیدهها داراى دو خصوصیت اند که نشانه توحید است:
اوّل: در نظام آفرینش، هر چیزى خلقت و اندازه خاصّ خود را دارد، منطبق با نیازها و متناسب با حکمت آفرینش آن.
دوم: انواع موجودات، اعم از جاندار و بىجان، براى رسیدن به هدف خلقت خود، از هدایت الهى برخوردارند.
۲. هدايت همگانى افراد مكلّف
نوع دوم هدایت الهى، عبارت است از: هدایت عمومى همه افراد مختار و مکلّف، اعم از جن و انس؛ امّا در این جا، تنها، هدایت همگانى انسانها را بررسی میکنیم. به این نوع هدایت، در آیات فراوانى از قرآن توجّه گردیده است، مانند:
۰.(إِنَّا هَدَیْنَاهُ السَّبِیلَ إِمَّا شَاكِرًا وَ إِمَّا كَفُورًا.۱
۰.ما او (انسان) را به راه هدایت کردیم، خواه شاکر باشد [و پذیرا گردد] و خواه ناسپاس).
یکى از ویژگىهاى این هدایت - همان گونه که در آیه یاد شده آمده - این است که مىتواند مورد پذیرش مخاطب قرار گیرد و به نتیجه مطلوب برسد، یا پذیرش نشود و به نتیجه نرسد.
انواع هدایتهاى همگانى
هدایتهاى همگانى را به سه نوع مىتوان تقسیم کرد:
یک. هدایت فطرى
نخستین نوع هدایت همگانى الهى، هدایت فطرى است. این نوع هدایت نیز دو گونه است: