انسان در این موقعیت «مَثَلِ خدا» و «خلیفه خدا» در زمین میگردد و بدین سان به ولایت تکوینی دست مییابد و هر چه را بخواهد، با درخواست از خداوند متعال و به اذن او، میتواند انجام دهد. آنچه خداوند متعال هنگام آفرینش انسان به فرشتگان فرمود، میتواند اشاره به این معنا باشد:
۰.(وَ إِذْ قالَ رَبُّكَ لِلْمَلائِكَةِ إِنِّى جَاعِلٌ فِى الأَرْضِ خَلِیفَةً.۱
۰.و چون پروردگار تو به فرشتگان گفت: من در زمین، جانشینی خواهم گماشت).
خلیفه خداوند متعال باید بتواند کار او را انجام دهد. در این باره گفته شده:
۰.العُبودِیَّةُ جَوهَرَةٌ كُنهُهَا الرُّبوبِیَّةُ.۲
۰.عبودیت، گوهری است که حقیقت آن، ربوبیّت است.
و در حدیثی قدسی آمده است:
۰.عَبدى! أطِعنی حَتّىٰ أجعَلَکَ مَثَلى.۳
۰.بنده من! از من اطاعت کن تا تو را مَثَل خود کنم.
و نیز روایت شده است:
۰.إنَّ اللّهَ تَعالىٰ یَقولُ فی بَعضِ كُتُبِهِ: یابنَ آدَمَ! أنَا حَیٌّ لا أموتُ، أطِعنی فیما أمَرتُکَ أجعَلکَ حَیَّاً لا تَموتُ. یابنَ آدمَ! أنَا أقولُ لِلشَّیءِ: كُن فَیكونُ، أطِعنی فیما أمَرتُکَ أجعَلکَ تَقولُ لِلشَّیءِ: كُن فَیكونُ.۴
۰.خداوند متعال در یکی از کتابهای خود میفرماید: «ای فرزند آدم! من زندهای هستم که هرگز نمیمیرم. از فرمانهای من اطاعت کن تا تو را زندهای قرار دهم که هرگز نمیری. ای فرزند آدم! من به هر چه بگویم: ̎ هست شو،