۶. گنهكاران
در قرآن، شش بار، انسانهای گنهکار، «عباد» نامیده شدهاند، مانند:
۰.(وَ كَمْ أَهْلَكْنَا مِنَ الْقُرُونِ مِن بَعْدِ نُوحٍ وَ كَفَى بِرَبِّكَ بِذُنُوبِ عِبَادِهِ خَبِیرَاً بَصِیراً.۱
۰.چه بسیار نسلها را که پس از نوح به هلاکت رساندیم و پروردگار تو به گناهان بندگانش بس آگاه و بیناست).
۷. انسانها
در قرآن، ۵۱ بار، کلمه یاد شده در باره انسانها به کار رفته است، مانند:
۰.(إِن تَكْفُرُواْ فَإِنَّ اللهَ غَنِىٌّ عَنكُمْ وَ لَا یَرْضَى لِعِبَادِهِ الْكُفْرَ وَ إِن تَشْكُرُواْ یَرْضَهُ لَكُمْ وَ لَا تَزِرُ وَ ازِرَةٌ وِزْرَ اُخْرَى ثُمَّ إِلَى رَبِّكُم مَّرْجِعُكُمْ فَیُنَبِّئُكُم بِمَا كُنتُمْ تَعْمَلُونَ إِنَّهُ و عَلِیمٌ بِذَاتِ الصُّدُورِ.۲
۰.اگر کفر ورزید، خدا از شما سخت بینیاز است و برای بندگانش کفران را خوش نمیدارد و اگر سپاس دارید، آن را برای شما میپسندد و هیچ بردارندهای، بارِ [گناهِ] دیگری را بر نمیدارد. سپس بازگشت شما به سوی پروردگارتان است و شما را به آنچه میکردید، خبر خواهد داد، که او به راز دلها داناست).
۸. موجودات باشُعور
در قرآن، یک بار، موجودات باشُعور، «عبد» نامیده شدهاند، مانند:
۰.(إِن كُلُّ مَن فِى السَّمَاوَاتِ وَ الأَرْضِ إلَّا ءَاتِى الرَّحْمَانِ عَبْدًا.۳
۰.هر که در آسمانها و زمین است، جز بندهوار به سوی [خدای] رحمان نمیآید).
