شاید به همین دلیل در روایتى با سند صحیح از امام صادق علیه السلام آمده است:
۰.لَو قُرِئَتِ «الحَمدُ» عَلیٰ مَیّتٍ سَبعینَ مَرَّةً ثُمَّ رُدَّت فیهِ الرّوحُ، ما كانَ ذٰلِکَ عَجَباً.۱
۰.اگر سوره حمد هفتاد بار بر مُردهاى خوانده شد و روح به آن باز گشت، عجیب نیست.
امّا اسم اعظم الهى چیست؟ لفظ است یا معنا، و یا لفظ و معنا با هم است؟ آنچه از روایات اهل بیت علیهم السلام استنباط مىشود، این است که اسم اعظم، لفظی خاص نیست که هر کس خداوند متعال را با آن بخواند، دعایش مستجاب شود؛ بلکه آنچه در استجابت دعا دخالت تام دارد، حال معنوى دعا کننده است که اگر اسم اعظم خداوند در آن حال خوانده شود، بى تردید، دعا مستجاب مىگردد.۲
۵. نقشآفرینی بنيادين در هدايت انسان
در روایتى از امام صادق علیه السلام آمده که شیطان در دوران زندگى، چند بار ناله کرده و یکى از آن موارد، هنگام نزول «اُمّ الکتاب» بوده است. متن روایت، این است:
۰.رَنَّ إبلیسُ أربَعَ رَنّاتٍ: أوَّلُهُنَّ یَومَ لُعِنَ، وَ حینَ اُهبِطَ إلَى الأَرضِ، وَ حینَ بُعِثَ مُحَمَّدٌ صلی الله علیه و آله عَلیٰ حینِ فَترَةٍ مِنَ الرُّسُلِ، وَ حینَ اُنزِلَت اُمُّ الكِتابِ.۳
۰.ابلیس، چهار بار نالید: اوّلین بار، روزى که نفرین شد، و [نیز] روزى که به زمین فرو انداخته شد، و زمانى که محمّد صلی الله علیه و آله بعد از یک دوره نیامدن پیامبران، به پیامبرى مبعوث شد، و زمانى که اُمّ الکتاب (سوره فاتحه) نازل گشت.
این سخن، گواه نقش بنیادین و بىبدیل سوره حمد در هدایت انسان و سازندگى معنوى اوست، به گونهاى که نزول آن، همچون بعثت خاتم انبیا، براى شیطان - که هدفى جز اغواى انسان ندارد - دردآور بوده است. نامیده شدن این
