هزار۱ و برخى یک میلیون۲ عالَم ذکر کردهاند؛ ولی با توجّه به این که صدور این احادیث از اهل بیت علیهم السلام قطعى نیست و از سوى دیگر، دانستن تعداد عوالم ضرورتى ندارد، نیازى به توضیح بیشتر نیست.
جمعبندی
بر پایه آنچه در تبیین واژههای «ربّ» و «العالمین» گذشت، براى تفسیر (رَبِّ ٱلْعٰالَمِینَ) باید همه ویژگىهاى ربوبیّت الهى را که در تبیین گستره مفهوم «ربّ» بیان شد، در نظر گرفت. بنا بر این، (رَبِّ ٱلْعٰالَمِینَ) یعنى مالک حقیقی و مدبّر همه عوالم و کسى که امور مربوط به عالَم هر موجود از انواع پدیدهها را بر اساس حکمت و به مقتضاى هدف آفرینش آنها، سامان مىبخشد.
(رَبِّ ٱلْعٰالَمِینَ)، کسى است که همه پدیدهها را نیکو آفریده و هر چه لازمه آفرینش آنهاست، به ایشان عطا کرده، آنها را با اندامى متناسب خلق نموده و همه چیز را به صورت جبرى و تکوینى در مسیر هدف و انجام وظایف خود در نظام آفرینش، قرار داده است.
ربوبیّت، به این معنا، شامل همه آفریدهها، حتّى حیوانات و جمادات نیز هست، چنان که در تفسیر (رَبِّ ٱلْعٰالَمِینَ) از امام رضا علیه السلام نقل شده است:
۰.وَ هُمُ الجَماعاتُ مِن كُلِّ مَخلوقٍ؛ مِنَ الجَماداتِ وَ الحَیوَاناتِ، فَأَمَّا الحَیوَاناتُ، فَهُوَ یُقَلِّبُها فی قُدرَتِهِ، وَ یَغذوها مِن رِزقِهِ، وَ یَحوطُها بِكَنَفِهِ، وَ یُدَبِّرُ كُلّاً مِنها بِمَصلَحَتِهِ. وَ أمَّا الجَماداتُ، فَهُوَ یُمسِكُها بِقُدرَتِهِ، وَ یُمسِکُ المُتَّصِلَ مِنها أن یَتَهافَتَ، وَ یُمسِکُ المُتَهافِتَ مِنها أن یَتَلاصَقَ، وَ یُمسِکُ السَّماءَ أن تَقَعَ عَلَى الأَرضِ إلّا بِإِذنِهِ، وَ یُمسِکُ الأَرضَ أن تَنخَسِفَ إلّا بِأَمرِهِ.۳
