این روش در میان اندیشمندان مسلمان، طرفدارانى دارد.۱ ابن عربى مىگوید:
۰.همان گونه که تنزیل اصل قرآن بر پیامبر صلی الله علیه و آله، از پیش خدا بوده است، تنزیل فهم آن بر قلوب مٶمنان نیز از ناحیه حضرت حق، صورت مىگیرد.۲
شایان ذکر است که هر چند روش تفسیر شهودى را مىتوان فى الجمله، یکى از روشهاى تفسیر قرآن دانست، ولی از آن جا که دلیلى بر حجّیت کشف و شهود غیر معصوم وجود ندارد، استنادِ غیر معصوم به این منبع در تفسیر قرآن، در واقع، تفسیر به رأى شمرده مىشود و بر این اساس، تفسیر شهودىِ صحیح و قابل قبول، یکى از شاخههاى تفسیر مأثور خواهد بود.
۵. تفسير علمى
روش تفسیر علمى قرآن، آن است که با استفاده از یافتههاى علوم تجربى بشر، در مقام کشف مفاهیم و مقاصد قرآنى برآییم. پیشینه این گونه تفسیر را برخى به قرن‌های چهارم و پنجم برگرداندهاند؛ یعنى زمانى که مسلمانان با آثار ترجمه شده از یونانى آشنا شدند و کوشیدند برخى از آیات قرآن را با آن علوم، تطبیق دهند، مانند تطبیق آیات قرآن بر هیئت بطلمیوسى توسّط ابن سینا۳ و استفاده
1.. نمونههایى که تفسیر شهودى نامیده شدهاند، عبارت اند از: تفسیر القرآن العظیم ابو محمّد سهل بن عبد اللّٰه تسترى (۲۰۰ - ۲۸۳ ق)، حقائق التفسیر ابو عبد الرحمان محمّد بن حسین بن موسى ازدى سُلّمى (۳۲۵ - ۴۱۲ ق)، لطائف الإشارات ابو القاسم عبد الکریم بن هوازن قشیرى نیشابورى (۳۷۶ - ۴۶۵ ق)، تفسیر خواجه عبد اللّٰه انصارى ابو اسماعیل عبد اللّٰه بن محمّد بن على بن محمّد انصارى هروى (۳۹۶ - ۴۸۱ ق)، کشف الأسرار و عدّة الأبرار رشید الدین ابو الفضل ابن ابى سعید احمد بن محمّد بن محمود میبدى (زنده در ۵۳۰ ق)، تأویلات النجمیّة‌ی نجم الدین دایۀ رازی (م ۶۵۴ ق)، عرایس البیان فى حقائق القرآن ابو محمّد روزبهان شیرازى (۵۲۲ - ۶۰۶ق)، غرائب القرآن و رغائب الفرقان نظام الدین نیشابورى (زنده در ۷۲۸ ق) و تفسیر شاه نعمة اللّٰه کرمانى (م ۸۳۴ ق). براى آگاهى بیشتر از این روش تفسیرى، ر. ک: الاتّجاه الصوفى عند أئمّة تفسیر القرآن الکریمِ جودة محمّد ابو یزید مهدى.
2.. الفتوحات المکّیة: ج۱ ص۲۷۹.
3.. ر. ک: رسائل ابن سینا: ص۱۲۴ ـ ۱۲۵، التفسیر و المفسّرون: ج۲ ص۴۲۶ و ۴۷۴.
