مى‏شد، دیگر هیچ گاه ازدواج نمى‏کرد. نخستین کسى که ازدواج زنى را که شوهرش کشته شده بود، مباح کرد، داوود علیه السلام بود. او وقتى اوریا کشته شد و عدّه زنش تمام شد، با زن وى ازدواج کرد. این بر وابستگان اوریا، گران آمد. امّا محمّد صلی الله علیه و آله و سخن خداى عز و جل در باره او: ( و آنچه تو در دل پنهان می‌داری، خدا آشکار کننده آن است و تو از مردم مى‏ترسى، در حالى که خدا سزاوارتر است که از او بترسى)، خداى عز و جل نام همسران پیامبر صلی الله علیه و آله در دنیا را به او گفته بود و نیز نام همسران او را در آخرت و این که آنان، مادران مؤمنان هستند و یکى از آنان، به نام زینب بنت جَحش بود و این زن، آن روز، همسر زید بن حارثه بود. پیامبر صلی الله علیه و آله نام آن همسرش را در دل داشت و بر ملا نمى‏کرد تا مبادا منافقان بگویند که پیامبر صلی الله علیه و آله زنى را همسر خود و مادر مٶمنان مى‏داند که همسرِ مردى دیگر است و در خانه اوست! او از گفته منافقان دل‏نگران بود. پس خداوند عز و جل فرمود: ( تو از مردم مى‏ترسى، در حالى که خدا سزاوارتر است که از او بترسى) یعنى در دلت، و خداوند، ازدواج هیچ یک از بندگانش را بر عهده نداشت، جز ازدواجِ آدم و حوّا را و ازدواج پیامبر خدا صلی الله علیه و آله و زینب را با این سخن خود: ( پس چون زید از او کام گرفت [و او را ترک گفت]، او را به ازدواج تو در آوردیم) و همین طور ازدواج على و فاطمه را».

۰.قَالَ فَبَکىٰ عَلیُّ بنُ مُحَمَّدِ بنِ الْجَهمِ فَقالَ: یَا ابنَ رَسولِ اللّٰهِ! أَنَا تَائِبٌ إلَى اللّٰهِ عز و جل مِن أن أنطِقَ فی أنبِیاءِ اللّٰهِ علیهم السلام بَعدَ یَومی هٰذَا إلّا بِما ذَکرتَه‏.

۰.على بن محمّد بن جَهْم گریست و گفت:‏اى پسر پیامبر خدا! من به سوى خداى عز و جل توبه مى‏کنم که از این پس، دیگر در باره انبیاى الهى سخن نگویم، مگر بر اساس آنچه شما بیان کردید.

گفتنى است که ردّ این گونه تفسیرهاى نادرست، در باره تفسیر و تأویل غالیان نیز مشاهده مى‏شود. برای نمونه، برخى غالیان با تأویل نادرست آیات الهى، ادّعا مى‏نمودند که مقصود از اقامه نماز و روزه‏دارى، دوستى ورزیدن با امامان و مراد از ترک فحشا، دشمنى کردن با دشمنان ایشان است. امام صادق علیه السلام این ادّعاى

داشت و داوود به فرمانده‏اش نوشت که اوریا را از پیش‏گامان تابوت^۱ قرار دهد. اوریا هم جلو رفت و در جنگ با مشرکان، پیروز شد. این بر داوود، گران آمد و بار دیگر به فرمانده نوشت که او را پیش‏گام تابوت قرار دهد. او نیز چنان کرد، تا این که اوریا کشته شد. آن گاه، داوود با زن او ازدواج کرد.

۰.امام رضا علیه السلام با دستش بر پیشانى خویش زد و فرمود: «إنّا للّٰه و إنّا إلیه راجعون! شما به پیامبرى از پیامبران خدا، نسبت سهل‏انگارى در نماز مى‏دهید، تا جایى که به دنبال پرنده‏اى راه مى‏افتد و سپس نسبت فحشا و قتل به او مى‏دهید؟!».

۰.ابن جَهم گفت:‏اى پسر پیامبر خدا! پس خطاى او چه بود؟ امام علیه السلام فرمود: «واى بر تو! داوود، گمان برد که خداوند عز و جل آفریده‏اى داناتر از او نیافریده است. پس خداوند عز و جل دو فرشته به سوى او اعزام کرد و آنان از دیوار خانه او بالا رفتند و گفتند: ( دو تن هستیم که یکى از ما بر دیگرى تجاوز کرده است. پس میان ما به حق، داورى کن و از حق، دور مشو و ما را به راه راست، ره‌نمون شو. این برادر من، ۹۹ میش دارد و من، یک میش دارم. او [به من] مى‌گوید: آن را به من بسپار و در گفتار، بر من غالب شده است). داوود علیه السلام به ضرر برادر مدّعى، عجله نمود و گفت: ( او با درخواست یک میشِ تو جهت افزودن به میش‏هایش، به تو ستم کرده است) و از مدّعى، بیّنه نخواست و از برادرش نپرسید که: تو چه مى‏گویى؟ این، خطاى او در شیوه داورى بود، نه آنچه شما سراغ آن رفته‌اید. آیا نشنیده‏اى که خداى عز و جل مى‏گوید: ( اى داوود! ما تو را در زمین، خلیفه قرار دادیم. پس میان مردم، به حق داورى کن و از هوس، پیروى مکن)؟».

۰.ابن جَهم گفت: پس قصّه او با اوریا چیست؟‏اى پسر پیامبر خدا! امام رضا علیه السلام فرمود: «در دوران داوود علیه السلام وقتى زنى شوهرش‏ مى‏مُرد یا کشته