۱۴۷۷.امام صادق عليه السلام - در باره اين سخن خداى عزّ وجلّ: (شما را بيازمايد كه كدامتان نيكوكارتريد): منظور، بيشترين كار (عمل) نيست؛ بلكه منظور، درستكارترين است. درستكارى، ترس از خدا و داشتن انگيزه راست و درست است.

۱۴۷۸.تفسير العيّاشى - به نقل از مفضّل - : از امام صادق عليه السلام در باره اين سخن خدا : (شكافنده حَب و نَوا) پرسيدم. فرمود: «حَب، مؤمن است، به خاطر اين سخن خداوند: (محبّتى از خودم به تو افكندم). نوا، كافرى است كه از حق دور و آن را نپذيرفته است.

۱۴۷۹.تفسير القمّى: اين سخن خداوند: (شكافنده حَب و نوا) . فرمود: «حَب، آن چيزى است كه آن را دوست دارد، و نوا، آن چيزى است كه از حق دور است». و نيز فرمود: «حَب، يعنى دانش را از وجود ائمّه مى‏شكافد، و نوا، آن چيزى است كه از علم، دور است».
([خداوند،] زنده را از مرده، و مرده را از زنده بيرون مى‏آورد). فرمود: «يعنى مؤمن را از كافر و كافر را از مؤمن».

۱۴۸۰.امام صادق عليه السلام - در بيان دو آيه از كتاب خدا - : خداوند عزّ وجلّ كه فرموده: (خدا شكافنده حَب و نواست)، «حَبّ»، گِل مؤمنان است كه خداوند، محبّتش را در آن افكنده و «نوا»، گِل كافران است كه از هر خيرى دور شده‏اند. «نوا» به اين جهت به اين نام ناميده شد كه از هر خيرى، دور شده و از آن فاصله گرفته است.
خداوند عزّ وجلّ فرموده است: (زنده را از مرده بيرون مى‏آورد و مرده را از زنده بيرون مى‏آورد) . زنده، مؤمنى است كه گِل (طينتِ) او از گِل كافر جدا شده، و مرده كه از زنده بيرون آورده مى‏شود، كافرى است كه از گِل (طينت) مؤمن بيرون مى‏آيد. زنده، مؤمن، و مرده، كافر است.

۱۴۷۷.الإمام الصادق عليه السلام - في قَولِ اللَّهِ عزّ وجلّ : (لِيَبْلُوَكُمْ أَيُّكُمْ أَحْسَنُ عَمَلاً)^۱- : لَيسَ يَعني أكثَرَ^۲ عَمَلاً ولكِن أصوَبَكُم عَمَلاً ، وإنَّمَا الإِصابَةُ خَشيَةُ اللَّهِ ، وَالنِّيَّةُ الصّادِقَةُ وَالحَسَنَةُ .^۳

۱۴۷۸.تفسير العيّاشي عن المفضّل : سَأَلتُ أبا عَبدِاللَّهِ عليه السلام عَن قَولِهِ : (فَالِقُ الْحَبِ‏ّ وَالنَّوَى‏)^۴ ، قالَ : الحَبُّ المُؤمِنُ ، وذلِكَ قَولُهُ : (وَ أَلْقَيْتُ عَلَيْكَ مَحَبَّةً مِّنِّى)^۵ ، وَالنَّوى‏ : هُوَ الكافِرُ الَّذي نَأى‏^۶ عَنِ الحَقِّ فَلَم يَقبَلهُ .^۷

۱۴۷۹.تفسير القمّي : قَولُهُ : (إِنَّ اللَّهَ فَالِقُ الْحَبِ‏ّ وَالنَّوَى‏) قالَ : الحَبُّ ما أحَبَّهُ ، وَالنَّوى‏ ما ناءٍ عَنِ الحَقِّ . وقالَ أيضاً : الحَبُّ أن يَفلِقَ العِلمَ مِنَ الأَئِمَّةِ ، وَالنَّوى‏ ما بَعُدَ عَنهُ (يُخْرِجُ الْحَىَّ مِنَ الْمَيِّتِ وَمُخْرِجُ الْمَيِّتِ مِنَ الْحَىِ‏ّ)^۸ قالَ : المُؤمِنُ مِنَ الكافِرِ ، وَالكافِرُ مِنَ المُؤمِنِ .^۹

۱۴۸۰.الإمام الصادق عليه السلام - في بيان آيتين من كتاب اللَّه عزّ وجلّ - : قَولُ اللَّهِ عزّ وجلّ : (إِنَّ اللَّهَ فَالِقُ الْحَبِ‏ّ وَالنَّوَى‏) فَالحَبُّ طينَةُ المُؤمِنينَ الَّتي ألقَى اللَّهُ عَلَيها مَحَبَّتَهُ ، وَالنَّوى‏ طينَةُ الكافِرينَ الَّذين نَأَوا عَن كُلِّ خَيرٍ ، وإنَّما سُمَّيَ النَّوى‏ مِن أجلِ أنَّهُ نَأى‏ عَن كُلِّ خَيرٍ وتَباعَدَ عَنهُ .
وقالَ اللَّهُ عزّ وجلّ : (يُخْرِجُ الْحَىَّ مِنَ الْمَيِّتِ وَمُخْرِجُ الْمَيِّتِ مِنَ الْحَىِ‏ّ) فَالحَيُّ المُؤمِنُ الَّذي تَخرُجُ طينَتُهُ مِن طينَةِ الكافِرِ ، وَالمَيِّتُ الَّذي يَخرُجُ مِنَ الحَيِّ هُوَ الكافِرُ الَّذي يَخرُجُ مِن طينَةِ المُؤمِنِ ، فَالحَيُّ المُؤمِنُ وَالمَيِّتُ الكافِرُ .^۱۰