بنابراین، خداوند افعال قبیح گناهکاران را اراده نمیکند، بلکه نسبت به این افعال، کراهت دارد. این بحث و استدلال آن، بر اساس پذیرش حُسن و قُبح عقلی است.۱
۳. انتساب فعل متولّد به انسان
امامیه و معتزله افعال مباشر انسان، مانند پرتاب سنگ، را فعل انسان میدانند، اما در مورد فعل متولّد که از فعل دیگری متولّد میشود، مانند کشته شدن کسی در اثر برخورد سنگِ پرتاب شده، اختلاف کردهاند؛ اکثر آنان معتقدند فعل متولّد نیز فعل انسان است و دلیل آنان حسن مدح و ذم فاعل در فعل متولّد، مانند فعل مباشر است.۲ این استدلال بر اساس حُسن و قُبح عقلی اقامه شده است.
۴. نفی اِضلال به معنای اشاره به خلاف حق و ایجاد ضلالت
خواجه نصیر در تفسیر اِضلال که در آیاتی مانند «یضلّ من یشاء» به خداوند نسبت داده شده است، معانی اشاره کردن خداوند به خلاف حق و ایجاد ضلالت در انسان را رد میکند و علّامه حلّی در توضیح مطلب میگوید: این دو معنا قبیحاند و خداوند منزّه از فعل قبیح است. بنابراین، اِضلال خدا را نمیتوان به این معانی تفسیر کرد. این مطلب بر اساس حُسن و قُبح عقلی بیان شده است.۳
۵. عدم تعذیب اَطفال مشرکان
اشاعره بر اساس نفی حُسن و قُبح عقلی، معتقدند تعذیب اطفال مشرکان در روز