تدریس بخش مطالعات شرق‌شناسی را بر عهده گرفت. پس از او نیز یهودی دیگری از دانشگاه فرانکفورت به نام گوتهلد ویل که در مطالعات فقه اللغه عربی و ترکی تخصص داشت، جانشین او شد. تلاش‌های استادانی چون «پلاسنر»، متخصص در طب، پزشکی و فلسفه اسلامی، «ریولین»، مترجم هزار و یک شب و قرآن به زبان عبری، شلمو پینس، متخصص در فلسفه و کلام اسلامی و بسیاری دیگر در تکوین گروه مطالعات خاورشناسی تأثیر بسزایی داشته است.
تلاش اولیه گروه مطالعات خاورشناسی در سال‌های نخست، بیشتر ارائه خدمات به بخش وزارت خارجه و جنگ دولت فلسطین اشغالی بود. همچنین نوپا بودن دولت و درگیری با اعراب، توان جدی گروه را برای انجام تحقیقات صرف کاهش داده بود. با این حال، در همین سال‌ها دو تن از افراد تأثیرگذار به نام‌های «دیوید آیولن» (۱۹۱۴۱۹۹۸ م) و «پروفسور مایر (مئیر) یعقوب کیستر (قسطر)»۱ در بخش مطالعات اسلامی دانشگاه به تربیت شاگرد همت گماشتند و سنت مطالعات اسلامی را به طور جدی در این دانشگاه سامان دادند. آیولن در حوزه ممالیک، و کیستر در بخش مطالعات سیره، سنت مهمی را در این دانشگاه پایهگذاری کردند.
در سال ۱۹۴۹ میلادی، تغییر مهمی در بخش مطالعات شرقی دانشگاه عبری اورشلیم رخ داد و با کوشش دیوید آیولن، علاوه بر مطالعه تاریخ اسلام در قرون میانه، توجه به مسائل معاصر جهان اسلام به عنوان موضوع جدید تحقیقی، کانون توجه قرار گرفت. دو سال بعد نیز اوریل هید، از متخصصان زبان فارسی و ترکی، به گروه مطالعات شرقی پیوست. هید خود در سال ۱۹۶۲ میلادی، تغییر دیگری در بخش مطالعات شرقی پدید آورد و نام آن را به «بخش مطالعات آسیایی و آفریقایی» تغییر داد. آیولن همچنین با همکاری پسح شینار در سال ۱۹۴۷ میلادی، فرهنگ لغت عبری عربی تألیف کرد که تا سال ۱۹۹۵ میلادی، ۱۸ بار تجدید چاپ شده
