نویسنده سپس به بررسی این فتواها در مجموعه‌هایی با عنوان رساله جهادیه پرداخته و وارد مقایسه بعضی از این دیدگاه‌ها در این دوره‌ها شده است. کولبرگ بر این باور است که آموزه جهاد در این مقطع از زمان - آنگونه که در رساله جهادیه انعکاس یافته - تحول بزرگی نسبت به قبل پیدا کرده است. وی اهمیت رساله‌های جهادیه را از دو لحاظ بررسی میکند: تثبیت عالمان به عنوان جانشین‌های امام معصوم غایب علیه السلامو قوت بخشیدن تازه به آموزه‌های جهاد در سنت شیعه امامیه.
«از امامیه تا اثناعشریه»
اتان کولبرگ مقاله «از امامیه تا اثناعشریه»۱ را در سال ۱۹۷۹ میلادی، به نگارش در آورده است. این مقاله را محسن الویری (خندان) با همین عنوان به زبان فارسی ترجمه کرده است.۲ اتان کولبرگ در این مقاله کوشیده تا اثبات کند که بحث امامت، ریشه و منبع الهی و نبوی ندارد؛ بلکه در سده اول قمری مطرح شده و در سده دوم توسط هشام بن حکم نظریه‌پردازی شده است و بحث غیبت و ۱۲ امام در سده‌های پسین بر آن افزوده شده است. وی میگوید تلاش دانشمندان شیعه امامیه در آغاز دوره غیبت بر این بوده است که اثبات کنند امکان دارد امام معصوم علیه السلامدر هنگام خطر، در پنهانی به سر برد؛ ولی تصور عمومی جامعه این بود که مدت این پنهان‌کاری، به اندازه عمر انسان است.
نگارنده با تمسک به کتاب‌های ملل و نحل در دوره کهن ادعای قطعی کرده است که سند روشن و شفافی درباره تعداد امامان معصوم وجود ندارد و نام امام دوازدهم را به جهت سرّی بودن آن، مسئله‌ای اختلافی در میان شیعیان امامیه به شمار آورده است.
به ادعای اتان کولبرگ، نیامدن نام دوازده امام در منابع کهن شیعه امامیه مانند
