نقل امام معصوم علیه السلاماز پیامبر اسلام صلی الله علیه و الهو یا انکار آن را راه‌حل‌های احتمالی به شمار آورده است. وی به رغم همه این مسائل، بر این نکته تأکید دارد که این چالش در برابر پرسش اهل سنت، به صورت مبهم باقی مانده است.
«برخی دیدگاه‌های شیعه امامی درباره تقیه»
کولبرگ در مقاله «برخی دیدگاه‌های شیعه امامی درباره تقیه»۱ بر این باور است که علت تقیه بر اساس نظر برخی از پژوهشگران، برخورد با اهل سنت و بر اساس دیدگاه بعضی دیگر، ماهیت باطنی شیعه است. به سخن دیگر، تقیه به سبب ترس از دشمن و آموزه‌های پنهان شیعه امامیه، به دو تقیه محتاطانه و غیرمحتاطانه تقسیم می‌شود.
وی پس از این مطلب، با بررسی معنای تقیه و بیان مثال‌هایی از کاربرد آن، تقیه محتاطانه را به دو قسم منفعل (پنهان‌نما) و فریبنده (تظاهرنما) بخش‌بندی می‌کند و سپس به بیان قسمت تقیه غیرمحتاطانه و احادیثی درباره آموزه‌های باطنی و تحلیل علل عدم افشای آن میپردازد. نویسنده در ادامه، تحلیل گسترده‌ای را درباره کردار امامان و مؤمنان، بهویژه در پنهان نگاه داشتن اندیشه‌های مرتبط با امامت و همچنین شیوه پنهان نگاه داشتن نام امام عصر علیه السلامبه عنوان یک استثنا و همچنین برخورد امامان با انتشار اسرار و گزارش‌هایی در این مورد، بیان کرده است.
اتان کولبرگ در جایگاه نتیجه‌گیری از بحث خودش در این مقاله، ضمن معرفی تقیه به عنوان یکی از اصول بنیادین شیعه امامیه، به تناقض‌های رفتاری آشکار حجر بن عدی، عمرو بن حمق و رشید هجری در برخورد با اصل تقیه و بهویژه ماجرای عاشورا اشاره کرده است. نگارنده این مقاله، کردار امام سجاد علیه السلامرا نوعی عقب‌نشینی و سکوت برای حفظ جان خودش و شیعیان امامیه دانسته است که این مسئله مهم، اصل تقیه را در دوره امام باقر و امام صادق علیهما السلامبه گونه‌ای پیش برد که
