است که روایات درس تفسیر استاد خود را درباره سوره حمد، بقره و مقداری از آل عمران گردآوری کرده و با روایات تفسیر تفسیر ابی الجارود و دیگر اساتید خود، جمع نموده و به صورت این کتاب درآورده است. آنگاه شخص دیگری - که هنوز مشخص نیست کیست - مقدمهای بر این کتاب زده و اکنون، به این شکل، به چاپ رسیده است. در این کتاب، پس از اتمام مقدمه، آمده است:
اقول: تفسیر بسم اللّه الرحمن الرحیم. حدثنی ابو الفضل العباس بن محمد القاسم العلوی قال حدثنا ابو الحسن علی بن ابراهیم القمی قال….
در این مقدمه، ادعای تحریف قرآن مطرح شده است که - همچنانکه برخی از صاحبنظران۱ نیز بدان تصریح کردهاند - به هیچ وجه قابلیت انتساب به علی بن ابراهیم قمی و حتی شاگردش را ندارد.
«یک اِسناد غیرمعمول شیعی»
اتان کولبرگ مقاله «یک اسناد غیرمعمول شیعی»۲ را در سال ۱۹۷۵ میلادی نوشته است. وی در این مقاله - با توجه به باور شیعه درباره امام معصوم و جایگاه منصب امامت و اینکه روایت امام معصوم از افراد عادی، چیز شاذ و نامعمولی است - نقل امام باقر علیه السلامرا از شخصی با نام جابر بن عبداللّه انصاری، یک اِسناد نامعمول در نزد شیعه شمرده و قبول این دست از روایات را همراه با لوازمی از جمله نقل امام دانا از شخص نادان به شمار آورده است. اتان کولبرگ در این مقاله، کاربرد نقل رجل از جابر بن عبداللّه انصاری را طفره رفتن از نام بردن از امام معصوم علیه السلامدانسته و دو وجه استناد به جابر بن عبداللّه انصاری برای دفع اعتراض به