۶. «ایران تحت حکومت آیت‌اللّه‌ها»؛

۷. «ایران: میان اسلام و غرب».

قرآن‌پژوهی

ازآنجاکه قرآن کریم کتاب مشترک مسلمانان است و همه آنان این کتاب مقدس را قبول دارند و محور اتحادشان است و همه آنان در این زمینه بحث و گفت‎وگو دارند، این کتاب آسمانی منشأ تحقیقات و مطالعات عمیق و گسترده بسیاری از مراکز و شخصیت‌های اسلام‌پژوه در اسرائیل است. برخی از مهم‌ترین کتاب‌ها در حوزه قرآن‌شناسی اسلام‌پژوهان اسرائیلی بدین قرارند:

۱. کتاب مقدس (قرآن) و تفاسیر در شیعه امامیه اولیه از مایر میخائیل براشر؛

۲. ترجمه عبری قرآن از اوری روبین؛

۳. مقایسه‌ کتاب مقدس و قرآن: فرزندان اسرائیل و دیدگاه خاص تاریخی اسلام از اوری روبین؛

۴. مباحث قرآنیه از جوزف هوروفتس.

بعضی از مهم‌ترین مقالات قرآن‌پژوهانه اسلام‌پژوهان اسرائیل نیز بدین قرار است:

۱. «قرآن شیعی، بازنگری آرای گلدزیهر» از ژوزف الیاش؛

۲. «قرآن در دائرةالمعارف عبریکا (هبرو)» از توسط اتان کولبرگ؛

۳. «نکاتی چند درباره رویکرد امامیه به قرآن» از اتان کولبرگ؛

۴. «گرایش‎های تفاسیر امامیه و نقش سیاری در آنها» از اتان کولبرگ؛

۵. «نکته‌هایی در باب تاریخ نگارش قرآن با تکیه بر کتاب قراءات القرآن سیاری» از اتان کولبرگ؛

۶. «قرائت‌های مختلف و افزوده‌های شیعه امامی به قرآن» از مایر میخائیل براشر؛

۷. «تفسیر و حدیث: موردی از سبع مثانی، در رویکردها نسبت به قرآن» از اوری

حوزه اسلام‌شناسی استشراقی، در بخش روحانیت، حوزه علمیه، مرجعیت دینی و مانند آنهاست. برخی از مهم‌ترین پژوهش‌ها در این زمینه، بدین قرارند:

۱. «سوءتفاهماتی درباره حکومت فقهی علمای ایرانی» نوشته ژوزف الیاس؛

۲. «نظریه فقهای شیعه اثناعشری در مورد مرجعیت سیاسی و فقهی» نوشته ژوزف الیاس؛

۳. «آیت ‌اللّه سیستانی و دموکراسی در عراق پس از صدام»، نوشته بابک رحیمی.

ایران‌پژوهی

مطالعات ایران‌‌شناسی در دانشگاه‌های اسرائیل، یکی از پردامنه‌‌ترین و گسترده‌‌ترین بخش‎های مطالعات اسلام‌شناسی در میان نمونه‌‌های مشابه در دیگر مراکز اسلام‌پژوه در کشورهای غربی است. بسیاری از مقالات دائرةالمعارف اسلام و ایرانیکا را محققان دانشگاه‌های اسرائیل نگاشته‎اند و تحقیقات متعددی در حوزه‌ ایران در دانشگاه‌‌های اسرائیل صورت گرفته است.

کشور جمهوری اسلامی ایران از جمله موضوعات اصلی پژوهش‌های مراکز و شخصیت‌های برجسته اسلام‌پژوه در اسرائیل است که با توجه به تعارض شدید میان کشور جمهوری اسلامی ایران و اسرائیل، این پژوهش‌ها از وزن درخور توجهی برخوردارند. به عنوان نمونه‌های دیگری از پژوهش‌های مؤسسات اسرائیل که با مرجعیت‌‌پژوهی ارتباط مستقیم یا غیرمستقیم دارند، می‌توان به این موارد اشاره کرد:

۱. «ایران بین دو انقلاب» از یروند آبراهامیان؛

۲. «رویدادهای تکراری در انقلاب ایران» از مایکل فیشر؛

۳. «فهم معمای ایران» از نیکی کدی؛

۴. «انتخابات سال ۲۰۰۰ ایران» از آ. وی. سامی؛

۵. «انتفاء نظام سیاسی ایران به سمت مدل جدید» از بولنت آراس؛