نخواهد بود و حتی این احتمال وجود دارد که مفهومسازی نادرستی به متن مقدس تحمیل شود.
راهکاری که در این اشکال میتوان ارائه کرد، همان روشی است که محدثان در جمع مجامع روایی خود به کار میگرفتهاند. آنان در احتمال وجود قرینه در تقطیع از فحص کامل بهره میبردند.
۰.انّ ملاحظة طریقة العلماء الاعلام قدس الله تعالی ارواحهم فی جمع الاخبار وتصدیهم لاستقصائها وتبویبها فی مجامعیهم ربما تورث القطع بعدم المخصص بعد المراجعة الی الابواب المناسبة وعدم وجدان المخصص فیها ولا یضر فی ذلک تقطیع الاخبار الصادر عنهم کما لا یخفی.۱
در حقیقت همان راهکاری که علما و محدثان با عنوان فحص از مخصص اجرا میکردند و پس از آن از روایات تقطیع شده بهره میبردند، در معناشناسی این روایات نیز وجود دارد. به بیان دیگر پس از تفحص کامل درباره روایت مقطع و عدم دستیابی به هرگونه قید یا قرینهای میتوان قواعد معناشناسی را اعمال کرد و مفهومسازی بهدستآمده حجت خواهد بود. همانگونه که فقها در احادیث مقطع پس از فحص از وجود یا عدم قرینه اطمینان مییافتند و بر اساس همان به روایت عمل میکردند و آن را حجت میدانند، به همین ترتیب پس از فحص از قرینه اعمال قواعد معناشناختی بدون اشکال خواهد بود. به عبارت دیگر اعمال قواعد معناشناسی در روایت مرحله پس از فحص از قرائن است. چنانچه به قرینه یا مخصصی دست یافتیم، آن را در معناشناسی لحاظ خواهیم کرد اما در غیر این صورت به دلیل اینکه حدیث مقطع دارای معنای کاملی است و امکان اعمال قواعد معناشناسی در آن وجود دارد میتوان این قواعد را به کار گرفت. در نهایت باید
