پیش‌‌گفتار
قرآن کریم، دستورنامه حرکت تکاملی انسان و تبیینگر همه چیزهایی است که بشر برای تعالی و ترقی به آن نیاز دارد. قرآن در کنار معلمان حقیقی اش، دو یادگار ماندگار آورنده آن، حضرت محمد مصطفی صلی الله علیه و اله و دو چراغ فروزان راه سعادت بشری اند.
امامان معصوم شیعه علیهم السلام با تفسیر و تبیین آیات قرآنی و تبیین سنت و شریعت نبوی، غبار جهل را زدودند و آگاهانه و دلاورانه به رویارویی با جریانهای التقاطی و انحرافی برخاستند. ایشان همچنین به تربیت شاگردانی همت گماردند که هر یک در عرصهای از علوم و معارف دینی، راهبر دیگران و حجت بر همگنان خویش گشتند.
راویان و تربیت یافتگان امامان علیهم السلام در حوزه تفسیر و شناخت قرآن، با دریافت تبیینهای نغز آیات و دسترسی به معارف قرآنی برآمده از سینه هایی مالامال از انوار الهی، دانشی گرانبها از منبعی اصیل و صحیح را توشه خود نمودند و سپس آن را کریمانه و سخاوتمندانه، به صورت مکتوب یا شفاهی در اختیار شاگردان خود و نسلهای بعد قرار دادند. سوگمندانه بخش مهمی از این آثار گرانبها در گذر روزگار از آسیب ها و آفات مصون نماند و به دست ما نرسید. از این رو، بازیابی و بازسازی آنها به عنوان تراث قرآنی - تفسیری مفسران و قرآن پژوهان امامیه در سدههای نخستین، میتواند نمایانگر دانش قرآنی اصحاب اهل بیت علیهم السلام و یادنگار آن دوره اثرگذار باشد. افزون بر این می تواند به شناخت نگاشتها و نگرشها، رویکردها و جریانها و نیز جایگاه روایات شریف در تبیین قرآن کریم یاری رساند.
